Sexy time - De chagrijnige kok #3: 'Waarom doet dit me zo veel?'

Met de zenuwen nog gierend door mijn lijf loop ik de volgende dag door de straat waar ik werk.

Mijn avond was niet noemenswaardig, maar wel vol van gedachten aan hem. Zijn ogen, zijn lippen, zijn stem en zijn imponerende lichaam. Gek hoe iemand die je nooit eerder hebt ontmoet ineens de hoofdpersoon kan worden in al je gedachten.

Hier was het gisteren gebeurd, maar nu - bij klaarlichte dag - lijkt het allemaal een gekke droom waar ik uit ben ontwaakt. Toch lijkt niets meer hetzelfde. Er is een zaadje in me geplant vol onrust, verlangen en verwondering. Ik schud mijn hoofd in de hoop weer bij zinnen te komen en doe de winkel open. Zoals altijd veeg ik de stoep, maak ik koffie en kom dan pas tot de vervelende conclusie dat ik gisteren mijn bankje uitgeleend heb. Shit. Zeg maar dag tegen koffie in de mooie ochtendzon. Dat is het enige moment van de dag waarop ik nog heerlijk kan genieten van de rust. Zo meteen loopt de straat vol met toeristen en shoppend volk, en kan ik mijn dagdromen en mijmeringen wel vergeten.

'Goedemorgen Emma!'

De overbuurvrouw, Jeannine, komt lachend mijn kant op wandelen en begint zoals altijd over haar hond, maar dan vervolgt ze met iets dat wél mijn interesse weet te prikkelen.

'O, je hebt wat gemist. Gisteren was het raak in de straat. Die eigenaar van die nieuwe tent, die lange mooie man, die kreeg bonje met zijn vriendin. Meid, het was smullen. Woedend was ze. Woe-dend.'

Ik sta direct aan en lijkt over te koken van nieuwsgierigheid.

'Ik hoorde iets over 'geen aandacht' of zo. Nou, arme jongen, hij stond de hele dag te zwoegen in de keuken. Ik zag het allemaal met lede ogen aan. Het zweet stond hem op zijn voorhoofd, en zij maar kirren met al die vriendjes van haar met iedere keer een gevuld glas wijn. Dat soort vrouwen zien niet in wat ze hebben. Die willen altijd maar meer en meer.'

'Nou, nou Jeannine, dat is wel heel erg kort door de bocht,' zeg ik onschuldig, ook al meen ik er niets van. Hoe zijn vriendin haar introductie gisteren heeft gedaan doet me vermoeden dat het ook echt een kenau is.

'Nee hoor, hij heeft het bijna letterlijk zo tegen haar gezegd toen ze briesend wegliep. Dat hij nooit genoeg voor haar zal zijn en dat ze altijd maar meer en meer wil. Dat hij te druk is om de hele avond aandacht aan haar te schenken, dat het hem spijt, maar dat hij een restaurant te runnen heeft. Ja, hij stond zijn mannetje wel.'

'En toen?', ik verslik me bijna in de koffie.

'Toen schreeuwde ze nog iets naars naar hem en liep ze weg met haar vrienden.'

Ik glimlach, en zodra Jeannine weer terug naar haar eigen stekkie huppelt loop ik met knikkende knieën terug naar de zaak. Waarom doet dit me zo veel? Ik ken die hele man en zijn vriendin niet eens. Ik heb hem één keer gezien en er een vreemd warm gevoel bij gekregen, maar dat kan ook vermoeidheid zijn, of weet ik wat. Misschien was het slechts een momentopname en valt hij faliekant tegen als ik hem weer zie.

Maar waarom voelt het dan lekker om te horen dat ze ruzie hebben? Misschien heeft mijn eigen nog verse breuk er zo hard ingehakt dat ik het liefst iedereen uit elkaar zie gaan.

Tijdens de pauze gooi ik de zaak dicht en loop ik richting de supermarkt. Met grote passen passeer ik het restaurant. De verlichting is uit en ik lees dat de opening over twee weken plaatsvindt. Ik glimlach naar het spiegelbeeld in de winkelruit, als plots mijn ogen de zijne ontmoeten en ik als versteend blijf staan.

Hij hangt over zijn laptop in de duisternis. Zijn blik minder aardig dan gisteren, en verhard. Een elektrische shock gaat door mijn lijf.

Hij staat op, en het is duidelijk dat hij mijn kant op komt gelopen. Adem in Emma, adem in, spreek ik mezelf toe, en ik blaas oververhitte lucht over mijn halfgeopende lippen.

Niks teleurstelling of wat dan ook, de man is nog aantrekkelijker dan ik me herinner en het liefst val ik in zijn armen en versmelt met zijn alles.

'Emma.'

Hij opent zichzelf, en wat ik vijf seconden geleden nog beschouwde als een droom wordt werkelijkheid. Ik val in zijn armen en snuif zijn warme geur op. Door zijn lengte lijk ik omringd door een hoge stevige boom die me veilig houdt en me het gevoel geeft van thuis. Ik sluit mijn ogen om het moment vast te houden en leg mijn handen op zijn sterke rug.

Wordt vervolgd.