Wij zouden graag net zo delusional willen zijn als Sergio in de zesde Expeditie Robinson-aflevering

Met de husseling van de kampen in aantocht, dacht Sergio nog even snel een bondje te sluiten met zijn teamgenoten. Als ze allemaal nooit op elkaar zouden stemmen, zouden ze samen de samensmelting halen. Een paar knikten, anderen zwegen, maar Sergio wist het zeker: hij zat veilig. Goed geregeld.

'Want, waarom niet?' Nadat de nieuwe kampen waren samengesteld, werd de proef uitgelegd. Iets met een kist onder water, een schommel, doolhof en menselijk ladder. Maar vooral: zakjes met tactische wapens. Denk extra stemmen of een Peluang munt, maar er kon ook niets in zitten. Kamp Zuid koos ervoor om tijdens de proef een zakje te pakken, terwijl kamp Noord besloot er liever alleen voor te gaan als ze een voorsprong hadden.

Behalve Sergio. Hij rende als enige naar de zakjes toe om er een te pakken. Zijn reden om volledig tegen het principe van teamwork in te gaan? 'Want, waarom niet?'. Sure. Intussen ziet Timor alleen maar hoe zijn teamgenoot zijn eigen graf aan het graven is. Ook Thomas ziet er niet veel in om Sergio op het eiland te houden. Bondjes smeden, onvoorspelbare emoties, z'n eigen plan trekken – die ligt eruit vanavond.

Eilandraad Maar Sergio? Die heeft nergens last van. 'Ik weet wat er gaat gebeuren', zegt hij als de eilandraad nadert. Hij vind het wel jammer voor zijn twee nieuwe kampgenoten, Julie en Ymre, maar ja: 'Last one's in, first one's out'. Een beetje zelfreflectie of een kleine realitycheck? Neu. Nergens voor nodig.

Lees ook: 7 dingen waar wij net zo verbaasd over waren als de plottwist van Marijn Kuipers in Expeditie Robinson

Totdat-ie maar liefst zes van de acht stemmen tegen hem krijgt. Sergio ligt eruit. Dat zagen wij zo'n drie weken geleden al aankomen, maar of Sergio het had verwacht? Totaal niet. Niks ervan. Nada. En da's bijna knap (en volgens X-gebruikers vooral heel irritant), want met een klein beetje zelfreflecterend vermogen zag je dit toch wel aankomen.

Doe ons 'n beetje Maar het lijkt ons ook wel lekker om jezelf zo hoog te hebben zitten. Om zo delusional te zijn en lekker voor dat speciale zakje te gaan - of voor de beste plek in de trein en de laatste snack op tafel, om het maar even naar onze realiteit te trekken -, want: waarom niet? Doe ons dus maar een beetje van Sergio's zelfvertrouwen, dan geven wij hem wat van ons uit de hand gelopen zelfreflecterend vermogen. Lijkt ons een stuk lekkerdere maandagochtend.

Lees ook: We maakten een stappenplan voor de Expeditie Robinson-leden zodat er dit jaar wél een vrouw wint

O, en Sergio mocht trouwens gewoon door naar titanen, eh, wraakeiland. Volgende week zien we 'm dus gewoon weer. Daar zullen de X-gebruikers blij mee zijn.