Juvat (35): 'Volgens mij heb ik Flaf bij mijn geboorte van mijn tante Linda gekregen, maar aangezien ik dat niet bepaald bewust heb meegemaakt, weet ik dat niet zeker. Straks was het een andere tante en kwets ik haar ontzettend met dit interview. Flaffie is overal mee naartoe verhuisd. Hij heeft zelfs antikraak gewoond, in Amsterdam-Oost voor 160 euro per maand. Dat was nog eens een goed leven. Tijdens verhuizingen lette ik extra op hem. Hij ging niet zomaar in een of andere doos, maar kreeg een speciale rit.

Als ik hem kwijtraak, raak ik toch een stukje van vroeger kwijt. Ik heb nog een hoop spullen uit mijn tienerjaren, maar Flaffie is het enige wat ik heb van toen ik écht jong was. Hij is onderdeel van mij. Het was nooit zo dat ik niet kon slapen zonder Flaf, maar hij lag wel altijd in of rond mijn bed. Ik koppel hem ook echt aan mijn bed en een gevoel van ontspanning. Ik ben geen heel goede slaper en stap, zoals veel mensen denk ik, vaak met een nog racend brein in bed, maar Flaf herinnert me er dan aan dat dat een moment van ontlading moet zijn.

Al moet ik eerlijk bekennen: rond mijn achttiende heb ik hem vast weleens in de kast gelegd als ik een vriendinnetje over de vloer had. Op die leeftijd ben je onzekerder en denk je dat een relatie kan knappen om zoiets lulligs. Nu is dat anders. Stel dat ik met iemand aan het daten ben, ze komt binnen en ze zegt: 'O, heb je een knuffel?' En dan niet observerend hè, maar echt denigrerend? Ja, dan zou ik wel op haar afknappen. Klinkt heftig, een knuffel boven een misschien wel mooie relatie verkiezen, maar het is toch iets wat veel waarde voor me heeft. Niet lullig doen tegen Flaf, dan hang je. Maar het is ook weer niet zo dat hij tussen ons in moet liggen of dat ik zeg: 'Sorry schat, ik draai me om, even knuffelen met Flaffie.'

Ooit was Flaffie roze, maar dat is er wel af. Ook de naad die over zijn rug loopt is open gegaan, al komt de vulling er gelukkig niet uit. Daar let ik op. Waarschijnlijk komt het doordat ik hem vaak als kussen heb gebruikt, daardoor heeft hij nu ook een soort verlamming in zijn gezicht. Een beetje alsof hij een TIA heeft gehad. Nu ik er zo over nadenk: eigenlijk gaat het niet heel goed met Flaf. Maar ja, moet ik hem dan ergens laten maken? Ik weet niet of hij dan nog dezelfde is. En we worden allemaal ouder, ik heb ook kraaienpootjes gekregen.

Best gek, om het zo lang over een knuffel te hebben, maar ik vind dat je jezelf niet te serieus moet nemen. Flaffie is een running gag geworden. Ik heb weleens een samenwerking gehad waarvoor ik mijn bed op de foto zette en ik Flaffie expres in beeld bracht. 'Moet die knuffel niet weg?' kreeg ik als feedback. 'Echt niet, die hoort erbij,' was mijn antwoord. Dus nee, er is niks in mij dat zich schaamt voor het hebben van een knuffel. Ik gun iedereen een knuffel.'

Benieuwd naar de knuffels van de andere BN'ers? Je leest het alle verhalen in &C's meinummer die nu in de winkels ligt, of haal 'm vast hier: