Myrthe: 'Ik heb mezelf altijd al leuk gevonden. Niet arrogant bedoeld – want zo wordt dat al snel gezien – maar ik ben op veel vlakken in mijn leven trots. Bijvoorbeeld op mijn carrière. En ik ben blij met mijn uiterlijk. Soms loop ik met vrienden over straat en zeg ik: 'Eerlijk, ik ben best een hapje vandaag.' Je ziet mensen dan kijken: wat is dit voor gesprek? Is dit serieus? Ja, het is serieus. Al zeg ik het op jolige toon, ik zit gewoon lekker in m'n vel. 

De mensen die dat choquerend vinden, zijn vaak onzeker. Ik denk dan: laat mij lekker blij zijn met mezelf. Dat gun ik iedereen. Als je onzeker gaat zitten doen, heb je daar alleen jezelf mee. Met nep-zelfverzekerdheid kom je nergens. Je moet het wel echt zo voelen, maar als je niet blij bent met jezelf, moet je daar iets aan doen. En dan heb ik het niet over je uiterlijk, maar over zelfliefde.

Als ik in de spiegel kijk, zie ik de dingen die ik mooi vind. Niet wat beter kan. Maar dat is niet altijd zo geweest: ik heb van mijn zestiende tot twintigste een eetstoornis gehad. Eerst boulimia, later uitte zich dat in orthorexia (een eetstoornis waarbij er een ziekelijke fixatie is op gezond eten, red.). Dat kwam niet voort uit onzekerheid, maar uit perfectionisme en een ideaalbeeld willen nastreven. Ik ben geen topmodel en wilde laten zien dat ik ook heel dun kon zijn. De liefdesrelatie waar ik toen in zat, was lichtelijk abusive; ik was nooit goed genoeg. Ik vond mezelf nooit lelijk, maar zocht validatie. Gelukkig heb ik me daarvan bevrijd.

Mijn levensmotto is nu: hoeveel vrienden je ook hebt, degene met wie je je hele leven bent, ben jijzelf. Dus je kan maar beter blij zijn met jezelf.

Lees ook: Michael (27) woont nog bij zijn ouders: 'Het is voor mij zelfs reden om even niet te daten'

Op dit moment studeer ik rechten en fiscaal recht, daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf in zelfgemaakte sieraden - een uit de hand gelopen hobby. Met het oog op de toekomst ga ik wel voor een baas werken, maar ik wil geen 'ja en amen' hoeven zeggen. Ik ben een gepassioneerd mens en zou het zonde vinden als mijn talent verloren ging. Ik wil een baan waarin ik mijn ambitie en creativiteit kwijt kan. Dat had ik ook al toen ik op mijn veertiende bij Albert Heijn werkte. Ik kan niet tegen teamleiders die dictatortje spelen. Ik was het ergens niet mee eens, heb mijn werkzaamheden direct stilgelegd en heb mijn baan opgezegd. Mijn baas vond het jammer dat ik wegging, vroeg of ik echt niet wilde blijven, maar ik hield voet bij stuk en vond het een power move van mezelf. 

Ik hecht veel waarde aan familie en vrienden, de mensen met wie je je dagelijks omringt, want zij beïnvloeden wie ik ben. Ik heb geen tijd voor mensen die mij laag in energie trekken. Don't kill my vibe, denk ik dan.'

Benieuwd naar de verhalen van de vier andere Gen-Z'ers die trots zijn op wie ze zijn? Je leest ze in &C's Winterboek dat nu in de winkels ligt, of haal 'm vast hier: