Tindertrauma: Veerle ontmoette de ouders op een eerste date

Een Tinder-match die in het echt vier koppen kleiner blijkt, of eentje die de volgende dag een tikkie stuurt voor de rekening. Daten anno 2022 lijkt wel Russische roulette: vol goede moed blijven gokken tot je eindelijk die knal te pakken hebt. Gelukkig zorgen rampervaringen wél voor goede verhalen. Deze week: er verschenen twee ongenode gasten op Veerles date. Veerle (24): 'Hoewel het me niet heel veel succesverhalen heeft opgeleverd, heb ik daten altijd wel leuk gevonden. Ook via Tinder. Als je er niet teveel van verwacht kan het je zomaar een hele gezellige avond opleveren. Luuk was zo iemand waarmee ik het gezellig had. Hij zag er goed uit en we konden lekker kletsen. Het was niet dat hij me overdonderde, maar ik vond hem leuk.  Toen, onze eerste date. We gingen uiteten. Meestal hou ik daar niet zo van bij een eerste ontmoeting, maar hij wilde me graag meenemen naar dit sushirestaurant. Ik vond het leuk dat hij initiatief nam en stemde toe. Hij haalde me op met de auto en het viel me meteen op dat hij er eigenlijk precies zo uitzag als op zijn foto. Ook wel eens leuk voor de verandering. Zijn vlotte babbel van onze eerdere online gesprekken was wel een stuk verder te zoeken, zo bleek gedurende de avond. Net als de aantrekkingskracht trouwens. Het was een lieve jongen, maar daar was dan ook alles mee gezegd. En dus, besloot ik vrij snel, ging er geen tweede date komen.  Net nadat ik die beslissing maakte, stelde Luuk voor om nog even naar het terras te gaan. Dan deden we nog een drankje en bracht hij me daarna thuis. Oké dan, dacht ik. Ik vond het ook lullig hem nu al af te schepen, dus ik zei wederom ja. Voordat we naar een terras konden rijden moest hij alleen nog even thuis de auto omwisselen. Hij had nu die van zijn vader geleend en die had hem vanavond nodig, dus moest hij overstappen naar zijn eigen auto. Ik vond het een beetje een vaag verhaal, maar ik wilde vooral dat we opschietten. En dus reden we richting zijn ouders' huis.  Daar aangekomen zag ik al snel dat zijn ouders thuis waren. Even snel in die andere auto stappen en door, dacht ik. Meeting the parents zou op dit moment vrij vreemd zijn. Totdat ik opeens hoorde: 'Kom je nog even binnen?' Luuk keek me vragend aan. Sorry, wat? Meende hij dit nou? Ik geloofde hem bijna niet. Toch zorgde dat ongeloof in combinatie met, wederom, medelijden ervoor dat ik ja zei terwijl ik eigenlijk nee dacht. Ik stapte het huis binnen.  Ja hoor, daar zaten ze. Op de bank. Luuk stelde me voor terwijl ik ondertussen alleen maar kon bedenken hoe ik daar het snelste weg kon komen. 'Blijf je ook slapen?' vroeg zijn moeder. Ik begon me serieus af te vragen of iemand een grap met me aan het uithalen was. 'Nee,' zei ik. 'Jammer,' antwoordde ze. 'Ik heb allemaal lekkere dingen in huis gehaald.' Ook Luuk keek me aan met een blik alsof hij mijn antwoord niet zag aankomen. Hoe bedoel je niet blijven slapen?  Op dat moment was mijn tax qua ongemak wel bereikt. 'Luuk, zou je me thuis willen brengen?' Zowel moeders als Luuk keken me beduusd aan, maar dat kon me nu niet meer schelen. Deze gozer kende zijn grenzen niet. In de auto probeerde hij nog een gesprek met me aan te knopen, maar ik vond het wel welletjes geweest en antwoordde kortaf. Toen hij zijn auto voor mijn huis parkeerde probeerde hij me zelfs nog voorzichtig te zoenen, alsof hij niet doorhad dat ik er helemaal klaar mee was. Ik wees hem af en stapte snel uit. Net voordat ik de deur dichtgooide, zei ik: 'Eet smakelijk hè, morgenochtend.' Tot nooit meer ziens Luuk. En moeders.