Tindertrauma: 'We zaten zes uur lang op zijn motor voor een broodje shoarma'

Carin (50): 'Een paar maanden geleden leerde ik een man kennen via Facebook, laten we hem voor het gemak even Tom noemen. Ik wilde eens wat anders proberen dan al die datingapps. Slecht plan, zo bleek later. Tom en ik wisselden nummers uit en hij nodigde me uit om met de motor een ritje naar Duitsland te maken en daar te lunchen. Hij kwam langs de stad waar ik woonde, dus hij kon me makkelijk oppikken.

Mij leek het in eerste instantie wel leuk, zo'n ritje op de motor. Ik had al vier jaar niet meer op zo'n ding gezeten en hij was toch in de buurt. Toen Tom eenmaal voor de deur stond, zag ik dat hij een chopper bij zich had, zo'n exemplaar met een hoge rugleuning. Stoïcijns bleef hij zitten, dus aarzelend vroeg ik hoe hij dacht dat ik achterop moest gaan zitten. 'Joh, gooi even je been erover,' was zijn antwoord. Grappend zei ik dat ik al vijftig jaar niet lenig was en vroeg of hij een stukje naar voren kon schuiven. Dat wilde hij niet, want dan zou de motor onstabiel zijn.

Lees ook: Tindertrauma: 'Ik moest me niet zo aanstellen zei hij, ik was toch klaargekomen?'

Onhandig zwaaide ik mijn been erover, waardoor ik met mijn rechterbeen tegen de achterlamp klapte. Au, dat deed goed zeer. Tijdens de anderhalf uur durende rit spraken we geen woord, tot we over de grens stopten bij een benzinepomp, de motor had namelijk een kleine tank van tien liter. Het enige wat Tom vroeg was of we de kosten konden splitten, waarop ik sarcastisch onder mijn helm 'maar natuurlijk' antwoordde. Was dit serieus het eerste wat hij tegen me zei? En waarom moest ik meebetalen? Dit was toch zijn idee? Hij was met of zonder mij toch wel naar Duitsland gereden.

Na een tijdje arriveerden we in de eerste stad, maar dat vond Tom niks. Op naar een andere stad. De lunch die Tom in gedachten had, bleek een broodje shoarma te zijn. Lekker hoor, maar dat had ook gewoon in mijn eigen stad gekund. Daar zit een hele goede Turk op nog geen 200 meter afstand van mijn huis. Nadat we het broodje achter de kiezen hadden, vulden we de tank en reden we terug naar Nederland. Kort maar krachtig. Van gezelligheid of goede gesprekken was geen sprake. Geen enkele keer heeft hij gepolst hoe het daar achterop de motor ging.

Eenmaal thuis heb ik hem uitgezwaaid en gelijk naar mijn been gekeken. Die was bont en blauw en erg dik. In de avond stuurde hij me een betaalverzoekje: de helft van de benzinekosten én het broodje shoarma. Met tegenzin heb ik betaald en hem nog een tip meegegeven: Tom, het wordt hoog tijd dat jij eens gaat werken aan je charmes.'