Nienke woont op een onbewoond eiland: 'Voor boodschappen moet ik een uur varen'

Nienke (32): 'Samen met mijn vriend Rio woon ik op Kri, een piepklein eiland dat onderdeel is van Raja Ampat. Dit is een eilandengroep van zo'n duizend eilanden ten westen van Papua en ten noorden van de Molukken. Rio komt oorspronkelijk van de Molukken, maar we ontmoetten elkaar op Bali, waar hij woonde en ik in coronatijd vier maanden verbleef. Het idee om een paar maanden te overwinteren als digital nomad is een beetje uit de hand gelopen: inmiddels zijn we zo'n vier jaar verder. Toen Rio anderhalf jaar geleden manager kon worden van een homestay op Kri besloot ik met hem mee te gaan. Ik besefte dat het een heel ander leven zou worden dan ik gewend ben en was een week voor de verhuizing bloednerveus, maar ik dacht wel gelijk: oké, let's go.'

Expeditie Robinson meets Malediven 'Kri is echt een Expeditie Robinson-eiland met een parelwit zandstrand en kleurrijk koraal. Toeristen komen hier voornamelijk om te duiken. De mensen die hier wonen werken en verblijven voornamelijk in homestays, dus het lijkt met al die huisjes op het water ook een beetje een budgetversie van de Malediven. Het eiland is niet onbewoond in de zin dat er niemand rondloopt, maar je hebt hier in principe niks. Er is geen stroomvoorziening, dus we hebben bijvoorbeeld alleen elektriciteit als we de generator aanzetten. Water wordt gepompt uit de grond of we vangen het op wanneer het regent. Verder is er geen dorp met winkels of een school. Als we boodschappen willen doen, varen we naar de markt een uur verderop.

Lees ook: Elin en Fedde reden met de camper naar Mongolië: 'We hebben de nodige kippenvel-momenten beleefd'

Het dagelijks leven ziet er voor mij hier dan ook heel anders uit dan in Nederland of op Bali. Ik word wakker rond een uur of zes door de zon die opkomt en de vogels die fluiten. In Nederland betalen mensen geld voor een Philips Wake Up Light met dezelfde functies, hier heb je gewoon de gratis versie in de natuur. Mijn online marketing werk doe ik niet meer, omdat ik in 2021 dengue (knokkelkoorts, red.) heb gehad. Mijn immuunsysteem is nooit helemaal hersteld, dus nu richt ik me vooral op het bouwen van onze homestay en wat administratieve werkzaamheden. Verder kijk ik een beetje wat de dag me brengt. Soms wandel ik in de jungle, maar ik ga ook wel eens met toeristen mee de boot op en dan gaan we snorkelen of hiken. In de avond is hier niet veel te doen, dus meestal lig ik vroeg op bed. Dan werk ik in de avond nog wat of kijk ik iets op Netflix.'

Slow living 'Deze manier van slow living bevalt me heel goed, maar het is natuurlijk niet altijd makkelijk. Soms verlang ik naar een warme douche of een andere maaltijd. Hechte vriendschappen heb ik hier ook nog niet kunnen opbouwen. De mensen spreken hier geen Engels, en hoewel ik best een aardig woordje Indonesisch spreek is er soms toch een te grote taalbarrière. Daarnaast is er toch een bepaalde kloof, omdat onze achtergronden zo anders zijn. Mensen zijn hier helemaal niet bezig met het internet of dingen die zich online afspelen, iets simpels als internetbankieren is hier nog heel spannend. Mensen zijn veel meer bezig met overleven.

Verder is het ook een uitdaging om aan spullen zoals kleding of shampoo te komen. Als ik een klein doosje met zonnebrand wil bestellen, ben ik al snel veertig euro aan verzendkosten kwijt. Voor zulke dingen moet je echt naar de hoofdstad en dan ben je zo'n twee uur onderweg met de ferry. Als Rio en ik zo'n tocht maken, boeken we af en toe een hotel. Dan kunnen we lekker warm douchen, rondrijden op een scooter en zelfs naar de bioscoop. Heb ik eindelijk weer eens een reden om die shorts in te wisselen voor een spijkerbroek.'

Lees ook: Robbert Rodenburg deelt zoektocht in documentaire God, ik ben gay: 'De confrontatie aangaan, was moeilijk'

Terug naar Nederland 'In vier jaar tijd ben ik twee keer terug gegaan naar Nederland, maar dat komt ook door de pandemie die op dat moment volop gaande was. Het is niet makkelijk om zomaar even terug te vliegen: als alle boten en vliegtuigen op tijd vertrekken ben je minstens 35 uur onderweg. Mijn familie heeft er vrede mee dat ik hier woon, maar ze hadden natuurlijk liever gewild dat ik dichtbij woon. Vroeger keek ik met mijn moeder altijd graag naar programma's als Grenzeloos Verliefd, en dan grapte ze altijd dat het haar grootste angst was dat ik verliefd zou worden op een Australiër en naar Australië zou verhuizen. Toen ze hoorde over het plan om hier te gaan wonen, zei ze: 'Ik had liever gehad dat je in Australië had gezeten.' Dat is misschien iets verder weg, maar dan was ik wel makkelijker bereikbaar geweest.

Ik denk dat we de komende twee jaar nog wel op Raja Ampat blijven wonen om aan onze homestay te bouwen. Daarna hoop ik iets te kunnen afbouwen en misschien weer richting de bewoonde wereld te verhuizen. Waar? Ik heb geen idee. Ik zie mezelf in ieder geval niet fulltime in Nederland wonen in een klein appartement vierhoog met een luide onderbuurman. Misschien lijkt negen maanden Indonesië en drie maanden Nederland me wel iets. Maar ach, dat zie ik tegen die tijd allemaal wel weer.'