Ruim dertig jaar All You Need Is Love met kerst... Robert (68): '...is heel bijzonder. Eén keer per jaar kunnen we ons helemaal onderdompelen in dat suikerzoete kerstgevoel. Met sneeuw en kerstklokken, alles gaat totaal over the top. De kerstspecial van All You Need Is Love is uitgegroeid tot een raar instituut. Waar programma's door het jaar heen onderwerpen zoeken met een bite, is dat met kerst niet nodig. Dan is het genoeg om mensen bij elkaar te brengen en te genieten van die simpele, maar hartverwarmende familie- en liefdesverhalen.'

Op kerstavond... 'komt alles samen in die kerstspecial. Het is de climax van hetgeen waar we al sinds de zomer mee bezig zijn en iets wat al dertig jaar terugkomt. Daarom noemt mijn vrouw Roos het ook 'ons kerstkindje'. All You Need Is Love is voor ons méér kerst dan kerst zelf. Vaak denken mensen dat het maanden van tevoren al gefilmd wordt. Maar we zijn echt nog twee dagen voor de feestdagen aan het draaien, anders voelt het niet als kerst. En op kerstavond kijken we met zo veel mogelijk familieleden de uitzending, en eten we stamppotten en tarte tatin. Ik loop soms een beetje te ijsberen door de kamer, maar heb ook weleens een traantje weggepinkt.'

Nostalgie met kerst... 'is onze traditie om elk jaar met z'n allen bij elkaar te komen, familie én vrienden. Maar ook dat we elk jaar bij dezelfde kraam een kerstboom kopen. Roos wil 'm uiterlijk 7 december opgetuigd hebben en sommige ballen hebben we al veertig jaar. Verder is kerst gewoon kerst. Al is het bij ons natuurlijk iets groter en uitbundiger, omdat de familie is geëxplodeerd. We zitten eerste kerstdag met twintig, vijfentwintig man aan tafel, gaan los met eten en drinken en er wordt gespeecht. Kerst is toch een beetje een ijkpunt in het jaar, dan worden dingen benoemd: 'Wat heb jij nou toch beleefd?', 'Wat fantastisch dat dit je is gelukt' en 'Wat erg dat je dat hebt meegemaakt.' Het zijn bij ons altijd gedenkwaardige avonden. En soms eindigen die in hard zingen, dan blèren we allemaal mee met kerstliederen.'

Een klein kerstdrama... 'had ik toen ik een jaar of zeven was. We woonden nog in Amsterdam Slotervaart en hadden altijd de kerstboom in het zijkamertje staan. Ik weet nog dat ik mee mocht helpen om de kerstboom op te tuigen en bij de laatste bal die ik erin hing, heb ik waarschijnlijk de boom meegetrokken, die door de opening uit het zijkamertje zo de woonkamer in viel.Totaal in gruzelementen. Ik zie het nóg voor me gebeuren, dat is als kind natuurlijk behoorlijk traumatisch.'

Dat ze me Mister Christmas noemen... 'vind ik wel grappig. Het is net als Doctor Love zo'n benaming die heerlijk is om te roepen. Het klinkt natuurlijk beter als een diskjockey op de radio roept: 'Hier hebben we Doctor Love', dan: 'Hier is Robert ten Brink'. Ik vind het bijzonder dat ik al zoveel jaar mensen bij elkaar mag brengen voor de kerst. Zoveel mooie momenten zijn me bijgebleven, maar persoonlijk word ik toch het meest gegrepen door de familieverhalen. Het is hartstikke leuk dat mensen verliefd zijn en elkaar na een jaar weer zien, maar veel mooier nog vind ik de buitenlandse vaders die hun pasgeboren baby'tjes nog niet hebben gezien en dan worden herenigd. Het is Kerstmis, dus iedereen moet bij elkaar zijn... driving home for Christmas!'