Sander Schimmelpenninck: 'Als kind had ik altijd honger'

Let jij op de kosten? 'Ik ben bescheiden, maar nu ik sinds een paar jaar echt veel geld verdien, heb ik wel de neiging het leuk en makkelijker te maken voor mezelf. Wat dat betreft klopt het cliché: als je meer binnenkrijgt, ga je dat uitgeven aan domme dingen.'

Waar geef jij makkelijk je geld aan uit? 'Vakanties en eten. Om eerlijk te zijn kook ik nooit. Nou ja, in Zweden –waar ik met mijn vriendin woon – wel, maar in Amsterdam bestel ik alleen kant-en-klaar eten. Ik doe geen boodschappen en heb nooit iets in huis.'

Was er overdaad bij jullie thuis? 'Zeker niet. Mijn ouders zijn heel spaarzaam. Sterker nog: als kind had ik altijd honger.'

Huh, hoezo? 'Er was oprecht te weinig eten in huis. Mijn ouders vonden dat je alleen moest eten op gezette tijden. Ik had 's ochtends nooit honger, maar duwde de brinta maar naar binnen, omdat ik wist dat ik anders later de rekening zou krijgen. Ik fietste elke dag zestien kilometer heen en terug naar school. Zodra ik om negen uur op school aankwam, begon m'n maag alweer te rammelen. Ik ben nog steeds getraumatiseerd door die tijd. Als je mij de kans geeft om iets slechts te eten, doe ik het. Laat me vijf minuten op een station of vliegveld wachten en ik prop mezelf vol met vette troep.'

Hadden jullie ook nooit snoep of koek in huis? 'Niets. Sterker nog, mijn moeder deed de kelder op slot.'

Wat zat er in de kelder dan, was het er stiekem wel? 'Mwah, hooguit een sultana. Op een goede dag.'

En in het weekend? 'Ik voetbalde, dus ik zorgde dat ik in de voetbalkantine alles at wat God verboden had. Kroketten, snoep en later kwam daar natuurlijk bier bij.'

Letten je ouders dan zo op de kleintjes? 'Het was niet vanuit financieel oogpunt. Ze vonden het gewoon niet nodig. Het zijn heel spaarzame, gematigde mensen. Overdaad past niet bij ze.'

En dat hebben ze nog steeds? 'Met het verstrijken van de jaren zijn ze wel iets meer gaan leven. Als je met ze uit eten gaat, zeggen ze niet meer: 'Neem nou niet het duurste van de kaart.' Maar ze leven ook nooit op grote voet. Dat doe ik ook niet. Je zult mij niet snel m'n geld zien stukslaan op dure auto's. Die gematigdheid heb ik wel van hen.'

Waar geef je nog meer moeilijk geld aan uit? 'Kleding interesseert me niet. Maar ik vind dat nu toch wel een probleem worden. Ik ben 38 en af en toe merk ik dat mensen naar me kijken van: zeg, jij bent toch iemand, hoezo zie je er zo uit?'

Welke mensen zijn dat dan? 'Een Jort Kelder zou dat kunnen zeggen.'

Haha, ja, maar dan noem je ook wel iemand. 'Nee, maar ik snap het wel, want het grenst toch een beetje aan desinteresse. In het buitenland nemen mensen je niet serieus, want waarom kom je zo casual naar een afspraak? Maar Lotta, mijn Zweedse vriendin, heeft ook weleens gezegd dat ik heus wel íéts meer mijn best mag doen.'

Doe je daar dan ook wat mee? 'Naarmate ik ouder word, vind ik het wel steeds interessanter en belangrijker. Je komt er ook niet meer mee weg. Dat 'iedereen-vindt-me-toch-wel-de-leuke-boy-next-door-gevoel' houdt een keer op, dus ik zal wel moeten.'

Als ik Lotta zou vragen: heeft hij smaak, wat zou ze dan zeggen? 'Nee. Maar in Zweden hebben ze echt een militant smaakgevoel.'

Benieuwd waar Sander van moet huilen, wat hem onzeker maakt en wat z'n guilty pleasures zijn?