Daar ga je al: wist je dat jongensbaby’s meer geluid maken dan meisjesbaby’s?

De resultaten blijken uit een nieuw Amerikaans onderzoek, gepubliceerd in iScience, waaraan bijna zesduizend baby's meededen. De pasgeborenen droegen speciale kleding met een audiorecorder op hun borst. In totaal leverde dat meer dan 450 duizend uur aan opnames op, die de onderzoekers weer analyseerden. Het resultaat? Meer gebrabbel en gejengel vanaf de jongenskant. Voed mij! Zorg voor mij! Volgens de onderzoekers is dit een overlevingsstrategie. Blijkbaar lopen jongens in hun eerste levensjaar een grotere kans om te sterven dan meisjes, waardoor het voor hen belangrijker is geluid te produceren en de aandacht van hun ouders naar zich toe te trekken. 'Hey, ik leef nog! Voed mij! Zorg voor mij!' Ouders zouden zo inderdaad, bewust of onbewust, geneigd zijn beter voor hen te zorgen. Eigenlijk hebben we hier dus gewoon over een evolutionair proces. En dat terwijl ze net pas uit de baarmoeder gerold zijn. Vanaf het tweede levensjaar daalt het risico op overlijden flink en trekt ook het verschil tussen jongens en meisjes bij, waarmee ook het verschil in geluid vermindert of zelfs verdwijnt. Sterker nog, nu gaan meisjes gemiddeld meer geluid maken. Lees ook: Perspraat: 'Tijdens de seks had ik last van lekkende en spuitende borsten' Niet zo snel Paula Fikkert, hoogleraar eerste taalverwerving aan de Radboud Universiteit Nijmegen, had dit resultaat niet verwacht, zo vertelt ze aan Volkskrant, ook al zijn de verschillen niet zo groot. Toch zegt het volgens haar niets over de taalverwerving van jongens versus meisjes. 'De geluidjes in de eerste maanden zijn geen voorlopers van taal. Waarschijnlijk ontdekken de baby's gewoon wat hun lichaam allemaal kan en welke geluiden ze kunnen maken.' Zelf heeft ze ook gewerkt met audiorecorders. 'Een mooie techniek om een grof idee te krijgen van hoeveel een kind praat en hoort, maar om de resultaten beter te interpreteren zou je ook een kwalitatieve analyse moeten doen: in welke context maak een kind geluid?' De overlevingstheorie vindt ze dan ook te voorbarig. 'Ik zou het eerder in sociale en culturele verschillen zoeken.' Denk aan het speelgoed waar ouders jongens en meisjes mee laten spelen, en de geluiden die daarbij komen kijken. Bij jongens gaat dat er vaak wat levendiger aan toe, bij meisjes wat liever. Huilende Joost Wat dan de verklaring is? Andere deskundigen hebben het ook nog over hormonale verschillen en de breinen die anders ontwikkelen, maar een eenduidig antwoord is er niet. In andere woorden: Joost mag 't weten. Joost maakte immers vast ook meer geluid dan zijn zusje vroeger. Waar we je wel mee kunnen helpen: deze hack om 'm stil te krijgen als Joost, eh, je baby maar blijft huilen.