Perspraat: 'De eerste keer na de bevalling raakte ik direct in verwachting van de tweede'

Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling. Dus ook over de schade daar beneden, de meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Milou.

Naam: Milou Leeftijd: 26 jaar Waar ben je bevallen: ziekenhuis Wanneer: maart 2023 Van wie: een zoon Hoeveelste kind: de eerste Aantal hechtingen: 3

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'De bevalling zelf duurde 24 uur, maar ik ben met 25 weken opgenomen in het ziekenhuis. Daar moest ik drie maanden platliggen. Zwanger worden was bij mij niet vanzelfsprekend. Mijn man heeft slecht zaad, dus na een ziekenhuistraject van twee jaar raakte ik pas in verwachting.'

Lees ook: Perspraat: 'Niemand vertelt je over die tennisballen aan weefsel die eruit vallen'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Dat iedereen zich bemoeit met de opvoeding en zegt dat je het anders moet doen. Terwijl 'anders' doen soms juist goed past en werkt voor je kind.'

Wat schreeuwde je tijdens de bevalling? 'Niks. Ik was stil en luisterde naar mijn lichaam.'

Wie kon jij wel schieten? 'Niemand. Alles ging zo mooi en natuurlijk zijn gang. Na de ruggenprik heb ik zelfs veel gekletst en gelachen. Mijn man en ik waren een heel goed team, maar ik en de bevallingsfotograaf ook. Dat was een cadeau van mijn moeder en zus. Samen met haar heb ik zitten puffen, maar ze kreeg me ook rustig als ik in paniek schoot door een wee.'

Wat is je 100 procent meegevallen aan de bevalling? 'De ruggenprik, daar was ik zo bang voor. Ergens voelde het ook als falen, bevallen met zo'n prik, maar het was juist een goede keus. Zonder de ruggenprik had het anders kunnen aflopen.'

Welk item was overbodig in je vluchtkoffer? 'Luiers en doekjes. Dat hebben ze allemaal in het ziekenhuis.'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Ik had nergens zin in. Ik was 2,5 liter bloed verloren en werd met spoed geopereerd, omdat mijn placenta bleef zitten. Vreselijk, want ik wilde niets liever dan knuffelen met mijn zoon. Iets wat het mooiste moment uit mijn leven moest zijn, is eigenlijk een trauma geworden. Na de geboorte ademde mijn zoon niet en lag hij levenloos op mijn borst. Hij moest geholpen worden waardoor ze niet doorhadden dat ik zoveel bloed was verloren, en dat mij ook nog een heel traject te wachten stond. Mijn hart huilt nog steeds als ik daaraan terugdenk.'

Lees ook: Perspraat: 'Hij wil geen vierde, omdat we dan een andere auto moeten kopen'

Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling? 'Na drie maanden platliggen in het ziekenhuis was mijn lichaam op. De spieren voelden slap en alles was tien keer heftiger dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Verder was het daaronder heel beurs. Mijn bed uitkomen was een opgave. Mijn zoon en ik moesten vijf dagen na de bevalling in het ziekenhuis blijven. Na twee weken ging de katheter eruit, maar douchen en naar de wc gaan was nog steeds pijnlijk.'

'Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks? 'Na vijf maanden wilden we het proberen om te kijken hoe het voelde. En ja hoor, in één keer raakte ik in verwachting van de tweede.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'Baby twee is een cadeau. Na twee jaar proberen, werd ik spontaan zwanger van de tweede. Heel mooi en speciaal, maar twee baby's achter elkaar is best veel.'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.