Perspraat: 'Niemand vertelt je over die tennisballen aan weefsel die eruit vallen'

Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling. Dus ook over de schade daar beneden, de meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Bianca.

Naam: Bianca Leeftijd: 40 jaar Waar ben je bevallen: ziekenhuis Wanneer: mei 2020 Van wie: een dochter Hoeveelste kind: de eerste Aantal hechtingen: vijf

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'Twee volle dagen. Wat thuis begon, eindige in het ziekenhuis. Onze dochter lag gedraaid, dus we moesten halsoverkop naar het ziekenhuis. Het was midden in de coronaperiode, dus ik heb twee uur met persweeën op een ziekenhuis moeten wachten die plek had. Nadat onze dochter eruit was, moest ik snel door naar de OK om de placenta te verwijderen. Ineens veranderde een fijne bevalling in een trauma bevalling.'

Lees ook: Perspraat: 'Die coronatest vond ik nog erger dan weeën'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Niets. Als ik alles van tevoren had geweten, was ik er misschien nooit aan begonnen, terwijl ik dolgelukkig ben met onze dochter.'

Wat schreeuwde je tijdens de bevalling? 'Ik scheld niet zo snel, maar heb wel een flink aantal keer richting mijn man gesnauwd dat hij met zijn poten van me af moest blijven.'

Wie kon jij wel schieten? 'Iedereen. Ik kon geen polonaise aan mijn lijf verdragen. Mijn man heeft zich daarom maar geregeld op het opblaasbad wat ik had gestort. Hij is vooral bezig geweest met het bad warm houden.'

Wat is je 100 procent meegevallen aan de bevalling? 'De eerste fase. Tot het persen aan toe voelde ik mij zo sterk en in mijn kracht. Ik dacht alleen maar: I got this! Tot het uiteindelijk allemaal anders ging en ik naar het ziekenhuis moest.'

Welk item was overbodig in je vluchtkoffer? 'Bijna alles. Ondanks dat de kleine bijna vier kilo woog bij geboorte, waren alle kleertjes veel te ruim. We moesten dus alsnog snel shoppen.'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Waterijs. Ik had de hele dag niet gegeten tijdens de bevalling. Naast dat ik in het ziekenhuis nog wel zo scherp was om te vragen of de chirurg het ook een beetje netjes wilde maken, vroeg ik ook om een ijsje als ik bijkwam. Op de verkoeverkamer had ik nog steeds niet mijn baby, maar wel een raketje.'

Lees ook: Perspraat: 'Het persen vond ik verschrikkelijk, er kwam helemaal geen oerkracht vrij'

Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling? 'Ik had ruim twee liter bloed verloren, dus ik was aardig van mijn padje. Ik kon de eerste dag niet uit bed komen en had naast mijn hechtingen ook een katheter gekregen. De eerste keer dat ik naar de wc moest, heeft een zuster me geholpen. Niemand vertelt je dat er dan weefsel zo groot als tennisballen uit je vallen, of nou ja, in ieder geval niet aan mij. Het heeft ook dagen geduurd voordat ik kon douchen. Ik kan je zeggen: als je niet kan douchen, terwijl je de grootste krachtprestatie uit je leven hebt neergezet, stink je behoorlijk. De energie om me weer op te maken kwam ook pas na een aantal weken terug. Ik heb me lang een vodje gevoeld.'

'Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks? 'Mijn vriend is Amerikaans en moest vanwege corona en de travel ban direct na de bevalling terug naar de Verenigde Staten. Ik ben drie maanden bezig geweest met een immigratie-advocaat om hem terug naar Nederland te krijgen. Ik heb dus wel even de tijd gehad om te herstellen. De eerste keer vond ik overigens heel ongemakkelijk. Mijn lekkende borsten waren van cupmaat 80C naar 80H geëxplodeerd, ik voelde me helemaal niet mezelf.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'Een tweede zou fantastisch zijn, want alle clichés zijn waar. Je vergeet (grotendeels) hoe heftig zo'n bevalling is.'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.