Tindertrauma: Sofi's date had een bizarre clowns-fetisj

Een Tinder-match die in het echt vier koppen kleiner blijkt, of eentje die de volgende dag een tikkie stuurt voor de rekening. Daten anno 2024 lijkt wel Russische roulette: vol goede moed blijven gokken tot je eindelijk die knal te pakken hebt. Gelukkig zorgen rampervaringen wél voor goede verhalen. Deze week: Sofi's date overviel haar met een, eh, bijzonder rollenspel.'

Sofi (31): 'Toen ik bijna op het punt stond om Tinder te verwijderen, had ik ineens een match met de hunk van mijn dromen. Sander was precies mijn type: lang, bruin gekruld haar, lieve kuiltjes in zijn wangen – zelfs zijn tanden waren mooi. Ik besloot het gesprek met 'm aan te gaan en voor ik het wist waren we dagenlang aan het appen. Na twee weken besloten we samen wat te gaan drinken in de stad. Het was zo gezellig dat we pas weggingen toen het personeel wilde opruimen. Met Sander kon ik overal over praten, dus het was geen verrassing dat ik maar al te graag met deze mooie man naar huis ging.

Achterop zijn fiets kon ik alleen maar denken aan hoeveel geluk ik had. Zo'n vent die voor mij gaat? Alles was perfect aan hem, hij woonde zelfs in een superschattig herenhuis bij mij in de buurt. Hier zag ik mijzelf wel wonen, hoor. We liepen lachend naar de tweede etage in het huis. Op het eerste gezicht leek dit een standaard mannenhuis, niks mis mee. Ik wilde net de grap van de avond maken, tot ik ineens de schrik van mijn leven kreeg. Sanders appartement hing vol met schilderijen van clowns.

Lees ook: Tindertrauma: 'Hij lag poedelnaakt en bewusteloos op de grond. Ik dacht dat-ie dood was'

Na die fles wijn en drie cocktails leek het net alsof er allemaal clowns op me afkwamen. Waar je ook keek: er was er een. Groot, klein, lang, in zwart-wit, in kleur. Dan tref ik eindelijk een knapperd die interesse in mij heeft, is-ie een of andere malloot. 'Dat zijn, eh, een hoop schilderijen,' wist ik voorzichtig op te brengen. 'Zekers, ik vind clowns echt geweldig,' zei Sander enthousiast. Dat was te merken, ja. Hoewel ik de kunst verschrikkelijk vond, besloot ik wel te blijven. Sander was immers een leuke jongen en die paar schilderijen kon ik wel lozen naarmate we elkaar beter zouden leren kennen. 

Na een hete zoensessie verplaatsten we ons naar de master bedroom. Met de lampen uit gingen we snel van bil. Net toen ik mij mentaal op ronde twee voorbereidde, schoot ineens het felle licht aan. 'Dat is wel zo leuk, toch? Dan kunnen we elkaar zien,' zei Sander lief. Voor ik het wist zat ik bovenop een jongen met een rode clownsneus op. 

Ik gilde van schrik en wist niet hoe snel ik weg moest komen. Echte angst overviel me pas toen ik zag dat zijn hele slaapkamer van top tot teen was gevuld met clown-attributen. Er waren schilderijen, beelden, posters én (ja, echt waar) een kartonnen life-size clown op het plafond, waar ik net met mijn gezicht onder zat. Sander probeerde me nog te kalmeren door me vast te pakken en zachtjes in mijn oor te fluisteren: 'Ze zijn niet eng, juist opwindend...' Ik wist niet wat ik hoorde. Toen hij een clownshoed op mijn hoofd wilde zetten, wurmde ik mij snel uit zijn armen. Ik dacht: wat voor gekke clown-seriemoordenaar-pyscho is dit? Met mijn tas onder mijn arm heb ik een paar kilometer aan een stuk doorgerend. Pas toen ik bijna thuis was, realiseerde ik me dat ik dat hele eind in mijn onderbroek had gelopen. Jammer van mijn nieuwe kleding, maar ik was wel van hem af. Nog zie ik zijn enge grijns en die clownsneus voor me. 

Sander de clownman heb ik gelukkig nooit meer gezien, maar als ik hiervoor nog geen clownfobie had, dan heb 'm zeker nu wel.'