Tindertrauma: 'De tweede date kwam ik erachter dat hij begeleid woont'

Anna (29): 'Deze date is alweer negen jaar geleden, maar als ik erover vertel schaam ik mezelf nog steeds een beetje. Ik was net twintig en werkte bij een zorginstelling voor mensen met een lichte verstandelijke beperking. Spannend, want werken met deze doelgroep was nog helemaal nieuw voor mij. In dezelfde periode kreeg ik een date met Pedro. Hij was een jaar jonger dan ik en trok met een groep jongens op die ik ook kende. Hij hield zich altijd een beetje stilletjes en afzijdig, maar dat wekte juist interesse bij mij op.

Op een dag raakten Pedro en ik aan de praat en het bleek dat we dezelfde muzieksmaak hadden. Nee, Pedro was niet de knapste, maar hij had iets mysterieus en dat maakte hem interessant. We kwamen elkaar steeds vaker tegen en na een aantal keer kletsen, vroeg hij of ik een drankje kwam doen bij hem thuis. Dat wilde ik wel. Ik voelde me enorm tot hem aangetrokken.

Lees ook: Tindertrauma: Yara's date bleek totaal geobsedeerd met vissen

Eenmaal bij Pedro thuis aangekomen, schrok ik van de grootte van zijn appartement. Hij was nog vrij jong en had geen werk. Ach ja, misschien heeft hij rijke ouders, dacht ik nog. Pedro zou de eerste niet zijn die een mooi appartement krijgt van zijn ouders. We hadden een gezellige avond, maar op de wc merkte ik wel iets geks op. Er hing een lijst waarop stond wanneer hij bepaalde ruimtes van zijn huis moest schoonmaken. Vreemd, maar ik zocht er verder niks achter. Misschien was hij gewoon vergeetachtig. Ik zei er niets over en we hadden een gezellige avond die werd afgesloten met een kus.

Een week later zag ik op mijn werk een zelfde soort poetsschema hangen. Hey, die herken ik, dacht ik nog naïef. In de tussentijd begon ik steeds meer kriebels te voelen voor Pedro. De tweede date bij hem thuis volgde snel. Dit afspraakje was nog gezelliger dan de eerste keer, want binnen een paar uur lagen we in zijn bed. Terwijl we helemaal in elkaar opgingen, werd er aangebeld. We negeerden de bel en gingen lekker verder met waar we mee bezig waren tot ik ineens een sleutel in het slot hoorde gaan.

Geschrokken probeerde ik mijn lichaam te bedekken, terwijl Pedro uit bed sprong. 'Mijn begeleiding staat voor de deur, ik zeg even dat het niet uitkomt,' mompelde hij terwijl hij een t-shirt over zijn hoofd trok. Op dat moment vielen alles puzzelstukjes op zijn plek. Het grote appartement, het schema.. Pedro was cliënt van een zorginstelling, zo'n zorginstelling waar ikzelf ook werk. Met een smoesje ben ik totaal in paniek naar huis gegaan. Dat hij een lichte verstandelijke beperking had vond ik niet erg, maar het idee dat ik zijn begeleider had kunnen zijn maakte me misselijk. Wat als iemand hier achter kwam en ze me zouden ontslaan? Gelukkig wist Pedro niet dat ik in een zorginstelling werkte, dus met het verhaal dat ik alleen vriendschap voelde, heb ik er een punt achter kunnen zetten.

Later heb ik het verhaal tegen een vriendin verteld die zich afvroeg of ik voor het appartementencomplex nooit een bordje heb gezien van een zorginstelling. Zodra ik het ging opzoeken op Google Street View zag ik het gelijk, Pedro woonde inderdaad begeleid. Ik had dat bord gewoon totaal over het hoofd gezien. Sindsdien ben ik voorzichtiger geworden met daten, al helemaal als ik bij iemand thuis afspreek.'

Ook jouw tindertrauma en ander dateleed delen? Vinden we leuk! Dat kan hier.