&C's januarinummer 'Fris erin' staat helemaal in het teken van een frisse start. Iets wat Buddy dankzij de rechter en de jeugdzorg ooit ook kreeg, zo vertelt hij. 'Ik kreeg te maken met Menno en Kristel, mensen die wilden duiden waarom ik was zoals ik was, en of dat iets met mijn thuissituatie te maken had. Zij waren vooral bezig mij richting te geven. Op een middag bij mijn moeder aan de keukentafel vroegen ze of ik de Frank Sanders Akademie kende. Zij hadden het gevoel dat die opleiding bij mij paste. Toen ik zei dat het me wat leek, wezen ze naar de telefoon: bel ze maar op. Een week later mocht ik auditie doen, tien minuten later was ik aangenomen.'

Lees ook: In 't nieuwe jaar ruimt Chantal op: 'Ik ben niet vies van een tikkeltje melodramatisch doen begin januari'

Met de rechter maakte hij een afspraak: als hij zijn opleiding afrondde zou zijn straf kwijtgescholden worden. 'Toen ik vier jaar later mijn diploma haalde, kreeg ik vlak erna een brief thuis van justitie: ik was vrijgesproken. Mind you, ik speelde toen al in Goede tijden, slechte tijden en presenteerde een kinderprogramma.'

Pleaser Buddy is een ontzettend harde werker, maar ook een pleaser. 'Ik denk dat het te maken heeft met de scheiding van mijn ouders toen ik vier was,' vertelt hij. 'Ik heb me sindsdien lange tijd verantwoordelijk gevoeld voor hun geluk. Ik maakte me druk als mijn moeder verdrietig was, vroeg me af of mijn vader wel gelukkig was zonder mijn moeder. Dus probeerde ik ervoor te zorgen dat ze een toptijd hadden als ik er was.' Pas een jaar of vijf geleden werd hij steeds bewuster van dit gedrag. 'Al sinds mijn jeugd praat ik af en toe met een psycholoog, omdat ik moeite had met het verwerken van de scheiding. In die gesprekken kwam naar voren dat ik best veel bezig was om mensen om me heen blij te maken.'

Relatiebreuk Ook vertelt over zijn eigen recente relatiebreuk. Destijds liet hij via zijn manager weten dat ze 'liefdevol' uit elkaar zijn gegaan, maar het zal toch best een moeilijke keuze zijn geweest, vroegen wij ons af. 'Ik vind het lastig om hier iets over te zeggen, omdat ik niet voor Ginny wil praten… Het is vooral wennen. Je bent gewend om zeven, bijna acht jaar lang lief en leed met een ander te delen, we voeren samen op één kompas, waren toch een twee-eenheid. Nu moet ik elke keuze die ik maak zelf afwegen, ik moet het ineens alleen doen.'

Trainen, trainen, trainen Op dit moment speelt Buddy in de musical Saturday Night Fever, een rol waar hij heel héél hard voor moest trainen. 'Ik kom uit een topsportfamilie: van hen leerde ik hoe je je kunt voorbereiden op drukke periodes. Ik ben al zeven maanden voor de repetities begonnen met trainen om ervoor te zorgen dat mijn lichaam klaar was. Partnering, lifting – een vrouw op je schouders zetten en dan blijven zingen en lachen – is echt een totaal andere tak van sport. Daar wilde ik de tijd voor nemen.' Bovendien wilde Buddy er ook goed uit zien, want in de musical staat hij ook in zijn onderbroek op het podium. 'Weet je dat ik dat in het begin de moeilijkste scène vond, die in mijn onderbroek? Totdat de drummer van de band me vroeg waarom ik me schaamde. Dit ging toch om Tony, de hoofdpersoon, niet om mij? Sindsdien heb ik er geen moeite meer mee. Natuurlijk zit daar ijdelheid bij – ik wil afgetraind zijn, in de spiegel kijken en zien dat die packs er mogen wezen – maar ik doe het vooral omdat de rol dat van me vraagt. Ik ben van mezelf een iele jongen en dat vond ik niet geloofwaardig. Tony is een straatvechter, dus ik wilde eruitzien als iemand die zich staande houdt.'

Meer weten over Buddy's jeugd, zijn relatie met zijn ouders, hoe hij zijn priveleven balanceert naast zijn drukke carrière en hoe hij zich staande houdt in een wereldje vol ego's? Dat én meer lees je in &C's nieuwste nummer dat vanaf morgen in de winkels ligt - óf haal 'm alvast hier online: