Merel Beks: 'Ik kreeg een dickpic met mijn foto erin gefotoshopt'

'A lot can happen in a year.' Die uitspraak gaat wel op voor Merel die meedeed met de Bachelor en won. Afgestudeerd. Nieuwe vrienden. 125.000 volgers erbij op Instagram en plotseling herkend worden op straat. 'Mijn leven is compleet veranderd ten opzichte van vorig jaar. Ik ben ervaringen rijker en heb een heel hoofdstuk in mijn leven afgesloten. Ik ben afgestudeerd en officieel tandarts. De aankomende twee maanden ga ik niksen. Dat is nog nooit voorgekomen; ik heb nog nooit zo lang vrij gehad, dus ik ga veel leuke dingen doen. Reizen. Feesten. Chillen.'

'Het mooie aan de Bachelor is dat ik er zoveel leuke nieuwe vriendschappen aan over heb gehouden. Het is wel gek hoor, dat je op zo'n manier nieuwe vriendinnen maakt. Mensen die je leert kennen door en public met dezelfde man te daten, dat geloof je toch bijna niet. Daarnaast heb ik ook nog steeds mijn trouwe clubbie vriendinnen die er altijd voor me zijn. Ik ben ze heel dankbaar dat ze met mij door al deze hectiek zijn gegaan, voor hen was het ook een gekke fase. De meesten zie ik elk weekend. Een vriendin die ik al heel lang ken knoopte wel even een gesprek met me aan. Ze vond het lastig dat ik dingen die speelden in mijn leven niet met haar besprak, maar dat was nou eenmaal zo omdat ik een contract met een geldboete had ondertekend als ik tijdens de uitzendingen mijn mond voorbij zou praten. Hoewel ze het begreep, was het goed om dit gesprek te voeren. Het zou anders onnodig voor afstand zorgen. Eenmaal terug in Nederland ben ik erg close geworden met Indigo. In de villa hadden we niet door dat we eigenlijk zoveel gemeen hadden. Overigens is het niet zo dat je met alle meiden van de Bachelor even close blijft, we hebben een Whatsapp-groep met een klein clubje. Daarin wordt van alles besproken, leuke en minder leuke dingen. In Mexico hadden we een psycholoog die je kon begeleiden, maar zodra we in Nederland waren was die alweer mee naar een volgend programma. Gelukkig had ik deze meiden en ook mijn eigen vriendinnen met wie ik alles kon bespreken. Zij zijn mijn steun en toeverlaat geweest de afgelopen tijd.'

Blonde kaaskop 'Meedoen aan zo'n programma doe je voor de fame', die uitspraak heb ik wel honderdduizend keer gehoord. Laat ik voor mezelf spreken: bij mij was dat echt niet aan de orde. Ik vond Thomas gewoon leuk, ik val op (donker)blonde kaaskoppen als hij. Hoewel ik ook kan begrijpen wanneer oud-kandidaten van reality programma's kiezen om wel fulltime influencer worden. Het is verleidelijk als je een aanbod van een paar duizend euro krijgt. Eerlijk: ik pluk er ook de vruchten van en doe soms een betaalde samenwerking. Vroeger al betaalde ik alles zelf. Ik heb vriendinnen voor wie hun studie en huur door hun ouders werden betaald. Mijn moeder overleed toen ik jong was, ik ben opgevoed door mijn vader. Hij werkte keihard om voor mij en mijn broertje te zorgen maar dat is natuurlijk niet niks. Als ik vroeger geen geld had, kon ik soms niet mee met vriendinnen. Hoewel mijn vader altijd voor me klaar stond, wilde ik hem niet om hulp vragen omdat ik wist dat hij het geld ook goed kon gebruiken. Die zelfstandigheid heeft ervoor gezorgd dat ik de waarde van geld weet en bewust geniet als ik iets kan betalen. Omdat ik sinds begin dit jaar werk als tandarts onder toezicht en met Insta wat bijverdien, kan ik nu mijn vader en broertje trakteren. Laatst nam ik ze mee uit eten. Het voelt goed om iets terug te kunnen doen.'

'Gelukkig ben ik mezelf niet verloren door alle Bachelor-heisa. Mijn studie was mijn houvast en door mijn droom om tandarts te worden ben ik mijn koers niet uit het oog verloren. Ik weet heel goed wie ik ben en wat ik wil: mensen helpen met hun gebit. Ik zou geen fulltime influencer willen zijn. Ik heb nog steeds dezelfde schermtijd als voorheen en ben nog steeds dezelfde Merel op social media, al postte ik laatst wel voor het eerst een bikinifoto. Ik heb veel gesport de laatste tijd en ben trots op mijn lichaam, dat wilde ik gewoon delen. Hierna kreeg ik een dickpic met mijn foto erin gefotoshopt. Het bevestigde mijn gevoel: vrouwenlichamen worden nog te vaak geseksualiseerd. Daarom blijf ik terughoudend met dit soort dingen delen – wat vreselijk zonde is eigenlijk. Ik zal niet liegen dat reacties mij niet koud laten. Ik heb na de Bachelor ook even een social media-break genomen omdat ik me te veel aantrok van een negatieve reactie. Ook al krijg je honderd leuke reacties, die ene stomme blijft knagen. Mensen zeiden iets over mijn neus. Dat-ie groot is. Vroeger was dat echt mijn onzekerheid. Nu zit ik er niet meer mee en heb ik geaccepteerd dat het bij mijn uiterlijk hoort. Ik hou van imperfecties, bij anderen, en na al die jaren nu ook bij mezelf. Iemand zei online: 'ik wed dat ze binnen nu en een halfjaar een neuscorrectie heeft gedaan nu ze bekend is'. Die reactie vond ik moeilijk, want het is helemaal niet waar. Mensen denken je door het programma te kennen, maar wat wist zij er nou van. Wat je op tv ziet is maar een fractie van wie Merel is.'

De good girl 'Ik heb geen spijt dat ik heb meegedaan aan de Bachelor, maar als ik er nu zo over nadenk heb er wel gemixte gevoelens aan overgehouden. Ik word herkend op straat, mensen komen een praatje maken en dat vind ik leuk, maar ze willen vooral praten over de break-up met Thomas. Hoe het met me gaat. Wat het met me doet. Voor hen is het misschien interessant om te weten, maar bij mij ligt dat veel gevoeliger. Een public break-up is niet niks. Ik voel me ook helemaal niet bekend. Ik word een beetje ongemakkelijk als mensen vragen hoe ik met mijn bekendheid omga. Alsof ik Britney Spears ben ofzo. Ik heb geen Wie Is De Mol? of Expeditie Robinson gewonnen. Geen speciale dingen moeten doen, of m'n talenten moeten laten zien. Laatst sprak een jongen me aan, zei dat-ie op Thomas leek en met mij op date wilde. Ik kan slecht afkappen, wil de good girl zijn. Er komt geen date hoor, maar ik vind het wel gezellig als mensen me aanspreken als ze me zien. Dat heb ik veel liever dan dat ze me van een afstandje aanstaren. Of fluisteren en naar me wijzen, sorry maar dat vind ik echt een partijtje ongemakkelijk. Op drukke plekken ben ik voorzichtiger geworden. In mijn achterhoofd hou ik toch rekening met dat mensen je in de gaten houden en kunnen filmen. Ik hou van gek doen, dansen en enthousiast zijn. Ik ben nog steeds mezelf, maar kan niet ontzettend veel drinken en me compleet misdragen. Voorheen deed ik dat nog weleens. In dit huidige tijdperk hoef je maar één keer op je bek te gaan en het blijft je de rest van je leven op het internet achtervolgen.'

'Al hadden Thomas en ik natuurlijk geen happy ending en heb ik me erg verdrietig gevoeld over onze break-up, ik ben dankbaar voor de mooie tijd en alle kansen en mensen die na dit avontuur op mijn pad zijn gekomen. Het klinkt zo walgelijk cliché, maar ik heb er echt van geleerd en had dat voor geen goud willen missen. Voor mij is het een bewijs dat ik ook echte liefde kan vinden op deze manier. Alleen dat huilfilmpje op mijn Instagram, tja, dat had niet echt gehoeven, haha. Ik postte dat als reactie op het nieuws van de break-up. Een mediatraining was best handig voor ons allemaal geweest. Maar achteraf was ook die actie leerzaam: ik ontdekte een kant van mezelf die ik nog nooit eerder had gezien, namelijk dat ik behoefte had om te delen met onbekende mensen als ik me zo voel en er zoveel op me afkomt. Toen ik jong was groeide ik op met twee mannen, mijn moeder overleed toen ik vier was. Mijn vader en broertje zijn geen ster in communicatie en gevoelens uiten. Ik ging dat overcompenseren; ik ben een gevoelig dier en heel direct. Ik gooi al mijn gevoelens op tafel, maar meestal alleen bij de mensen bij wie ik me prettig voel. Nu keken er 125.000 mensen mee en staat het voor altijd op het internet, haha, oeps. Ik ben niet blij dat dit filmpje voor altijd op het internet staat, maar het had erger gekund. Zo is het dan ook wel weer.'

Halfuurtje huilen en klaar 'Anonimiteit is best lekker, daar kom ik steeds meer achter. De keerzijde van dat mensen je herkennen is vooral dat de mensen om me heen er last van kunnen hebben. Als we op een festival staan en ik word aangesproken. Zij willen gewoon lekker met me dansen. Wat ik ook lastig vind is dat mensen die ik niet goed ken vragen naar de dood mijn moeder. Ik heb echt wel mijn momenten dat ik erover wil praten, maar meestal niet. Ik maak die keuze heel bewust: wanneer sla ik dat boekje wel of niet open? En hoe breng je het op een nette manier dat je er op dat moment geen zin in hebt? Ik heb een standaard riedeltje ingestudeerd. Dat riedeltje heb ik al zo vaak gezegd dat er geen emotie meer bij zit.'

'Verder ben ik wel een open boek hoor. Ook als ik weer ga daten, maar zover is het nog niet. Ik ben er nog niet klaar voor. Ik was verliefd en heb tijd nodig om het een plek te geven. Die tijd gun ik mezelf. Mijn truc is om dierbaren eerlijk te vertellen waar ik mee zit. Soms gaat het goed, soms minder. Het heeft geen zin om op mooi weer te spelen. Ergens bovenop krabbelen gaat niet in een lineaire lijn. Het belangrijkste is dat ik mezelf kut durf te voelen, veel mensen proberen verdriet of somberheid meteen weg te drukken. Ik durf dat ongemak wel even aan. Mijn motto is: zonder dalen geen pieken. Dan zeg ik tegen mezelf dat ik een half uurtje mag huilen. Schrijf ik op waar ik mee zit en daarna is het ook wel klaar.'

'Als ik nu weer ga daten, wil ik serieus daten. Ik ben 27 en denk na over een gezin. Niet dat ik dat nu wil hoor, maar over vijf jaar of zo, dus ik wil niet zomaar wat aanpappen met mannen. Ik ben bewust bezig met wat voor liefde ik wil. Hij moet enthousiast en een levensgenieter zijn. Iemand die knetterhard werkt maar net zo hard het leven viert. Een (donker)blonde kaaskop. En als-ie dan ook nog hockeyt, ben ik om.'

Dit interview is afgenomen voor het onverwachte overlijden van Merel’s vader begin september 2022. Wij wensen Merel en haar familie veel sterkte bij dit grote verlies.