Perspraat: 'De kraamhulp had dit in 40 jaar nog nooit gezien'

Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar eh, dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling, dus ook over de schade daar beneden, meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Laura.

Naam: Laura Leeftijd: 36 jaar Waar ben je bevallen: in het ziekenhuis Wanneer: 21 december 2018 Van wie: een zoon Hoeveelste kind: tweede kind Aantal hechtingen: nul

Lees ook: Perspraat: 'Ik wilde een broodje filet americain, maar alles was dicht met kerst'

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'Alles bij elkaar waren het nog geen drie uurtjes. En in die drie uur is mijn moeder gekomen om de oudste op te halen om die naar mijn vader te brengen, is ze vervolgens weer teruggekomen en heeft ze mij en mijn vriend ook nog naar het ziekenhuis gebracht.' 

Hoe heftig waren je weeën? 'Heftig, ze kwamen snel op elkaar. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik al 7 centimeter ontsluiting te hebben. Ik was nummer acht die nacht, dus ik moest op de uitwijkkamer liggen. Toen ze alles aangesloten hadden werd me na twintig minuten verzocht om naar een andere kamer te gaan, zodat ze het beter in de gaten konden houden. Of ik me weer even wilde aankleden. Nou, ik heb een laken om m'n billen gedaan en ben gaan lopen, met af en toe even een puf tussendoor.'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Bewegen, lopen om de weeën op gang te helpen, helpt enorm. Dat heb ik geleerd na de eerste bevalling, dus bij de tweede heb ik dat meteen toegepast. Het was zo gepiept.'

Wat riep jij tijdens de bevalling? 'Niet zo veel, Ik was vooral in mezelf gekeerd. Tegen de persweeën aan riep ik wel dat ik moest poepen. Na drie keer persen was meneer er. De verloskundige was er uiteraard bij en zei: 'Pak hem maar en leg hem op je buik.' Dus dat heb ik gedaan. Ik had de kleine vast, en hij was er ineens.'

Op welk moment kon jij je partner wel schieten? 'Niet, eigenlijk. Je weet dat het pijn doet, en ik ben een heel nuchter persoon en stond zo ook in de bevalling. Het moet er toch uit, via de hoofduitgang of via de nooduitgang. Beide is niet prettig, dus vooruit met de geit. En zo is het ook gegaan. Ik had ook geen plan, alleen wilde ik wel in het ziekenhuis bevallen. Mocht er dan toch iets mis zijn, lig je daar het beste.'

Wie stonden er naast jou tijdens de bevalling? 'Mijn vriend en moeder waren erbij. M'n vriend was bang dat hij flauw zou gaan vallen en dus hij wilde mijn moeder erbij hebben. Ik had daar geen problemen mee. Ze heeft mij ook op de wereld gezet, dus dan mag ze dit ook meemaken. Ze vond het geweldig om haar kleinzoon geboren te zien worden.'

Wat was het handigste item in je vluchtkoffer? 'Een extra shirt omdat ik toch een nachtje moest blijven in verband met onderkoeling van de kleine man. Zijn temperatuur was net te laag om na twee uurtjes weer naar huis te gaan, dus zijn we een nachtje gebleven. Rond twaalf uur in de middag waren we weer thuis.'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Een stokbroodje zalm van Bakker Bart. De volgende dag gelijk gehaald. Ik heb m'n vingers erbij afgelikt.'

Lees ook: Perspraat: 'Tijdens de weeën hadden we nog seks'

Hoe was het daaronder gesteld na de bevalling? 'Geen hechtingen, geen scheur, geen knip, helemaal niets. Beste tip die ik kreeg: als de verloskundige zegt 'het hoofdje staat' stop dan met persen, want dat moet het grootste stuk van het hoofdje eruit als je dan perst kan dat inscheuren betekenen. Het hoeft niet, maar het kan wel. Dit is mij verteld en bij beide bevallingen heb ik geen knip, geen scheur en geen hechtingen gehad.'

Hoelang duurde je herstel? 'Het herstellen van de bevalling verliep dus prima, maar na drie dagen kreeg ik verlammingsverschijnselen in mijn linkerarm en met kerst liep er ineens water uit mijn mond. Ik dacht aan een TIA, dus was best in paniek. Toen hebben we de huisartsenpost gebeld en die zijn direct gekomen. Wat bleek: tijdens de bevalling was er een zenuw aan de linkerkant van mijn gezicht bekneld geweest waardoor deze verlamd was geraakt. Het komt niet heel vaak voor, maar kan zeker wel gebeuren. Ik kon mijn linkerarm moeilijk optillen, mijn linkeroog ging niet dicht, en drinken liep zo mijn mond uit. Toen heb ik een zware prednison kuur gekregen van tien dagen. Die was heftig, maar we waren er op tijd bij, en dus heb ik gelukkig geen blijvende schade. De kraamhulp had het nog nooit gezien, en die werkte al 40 jaar als kraamverzorgster.'

Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks?  'Ongeveer zes weken, en dat was prima. Ik had ook nergens last van die eerste keer weer seks, dus het ging helemaal goed. Mijn vriend was ook blij dat hij weer mocht, alhoewel hij ook bang was. Na de bevalling gezien te hebben, wat hij toch wel een hele happening vond, vroeg hij zich af of alles echt wel weer goed was daarbeneden.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'Als het aan mij had gelegen was er nog een derde gekomen, maar mijn vriend vindt twee echt genoeg. Beide zijn ook door een ziekenhuisbehandeling geboren omdat ik PCOS heb, dus ik ben er super trots op dat we nu twee gezonde jongens hebben. Ik wil niet nogmaals ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Mocht het ooit nog spontaan komen is het zeker welkom, en anders ben ik een zeer trotse en tevreden mama van twee!'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.