Perspraat: 'Ik had ineens geen gevoel meer in mijn buik. Toen gingen alle alarmbellen af'

Naam: Irene Leeftijd: 58 jaar Waar ben je bevallen: in het ziekenhuis Wanneer: 11 februari 2002 Van wie: een dochter  Hoeveelste kind: de tweede Aantal hechtingen: veel

Lees ook: Perspraat: 'Mijn dochter woog maar 1200 gram'

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'Ik heb eigenlijk geen bevalling of weeën gehad. Bij mij is het een wat ander verhaal, ik had een spoedkeizersnede. Toen ik 24 weken zwanger was, had ik ineens geen gevoel meer in mijn buik. Toen gingen alle alarmbellen af bij mij en belde ik gelijk de ambulance. Dat was maar goed ook, anders was mijn dochter er niet meer geweest.'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Over de bevalling wist ik genoeg. Liever had ik nog wat meer voorlichting gekregen over hoe je omgaat met een vroeggeboorte. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld nog een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Dat was zwaar, ik deed die periode geen oog meer dicht. Je zag telkens op de afdeling baby’s komen en gaan, niet ieder kindje haalt het. Dat is heel eng. Je bent bang dat de volgende keer jouw kind aan de beurt is.'

Wat schreeuwde je tijdens de bevalling? 'Aangezien ik een ruggenprik had en deels onder narcose was, had ik niet veel te schreeuwen. Het was wel heel raar om te horen hoe ze je buik openmaakten, het klonk net alsof ze een deur aan het zagen waren.'

Wie kon jij wel schieten? 'Niemand. Doordat het ging om leven of dood was iedereen na al die chaos heel lief.'

Wat is je 100 procent meegevallen aan de bevalling? 'Het herstel. Ik had verwacht dat ik een lange tijd niet uit bed zou kunnen komen. Het was natuurlijk wel zwaar, want het is in principe een buikoperatie, maar na een paar weken voelde ik mij wel al beter.'

Welk item was overbodig in je vluchtkoffer? 'Ik had geen vluchtkoffer gemaakt, omdat alles ineens zo snel moest.'

Lees ook: Perspraat: 'Er stonden ineens negen mensen in de kraamkamer'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Het klinkt misschien raar, maar ik had wel een sigaretje willen roken door alle spanningen. Dat mocht natuurlijk niet, er was echt geen tijd voor. Wel heb ik een beschuitje gegeten, meer kon ik niet binnenhouden. De narcose maakte me zo misselijk.'

Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling? 'Ik mocht zes weken lang geen auto meer rijden en niks tillen. Het was moeilijk om een tijd niks te doen, ik ben echt een bezig bijtje. In het begin had ik veel pijn aan mijn buikwond, ik kon niet eens opstaan voor een glas water. Na een paar weken voelde ik mij wel beter, het was sneller dan verwacht.' 

Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks? 'Dat duurde wel echt een tijd. Ik moest eerst überhaupt verwerken wat er allemaal was gebeurd. Ik had toen nog een andere dochter van vijf die elke dag naar school moest en daarnaast was het dagelijks ziekenhuis in en uit. Zelfs na dat halfjaar was er elke dag wel zorg, dus daar dacht ik echt nog lang niet over na.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'Nooit meer, mij niet bellen.'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.