Hou je vooral niet in: met de cookie theorie kun je je dure aankoop verantwoorden

Maar dan eh, gewoon iets goedkoper, weet je wel? Dat moet niet zo moeilijk te vinden zijn, toch?

Veel van hetzelfde Of toch wel? Want als we even naar onze eigen kast kijken, puilt deze inmiddels uit met een heleboel slappe aftreksels van al die zoektochten. Veel van hetzelfde, maar allemaal net iets anders (langer of korter, van verschillende stoffen, met een ander kraagje etc.) Geen van allen voldoet aan dat ene designer-item dat eigenlijk in ons hoofd zat. Begrijp ons niet verkeerd: die andere items zijn ook best aardig, maar heus niet bij alles draagbaar. Dat negeren we voor het gemak maar even, en vervolgens schaffen we bij iedere gelegenheid weer een nieuw soortgelijk item aan, want hey: 'zo eentje had je echt nog niet.' Totdat je, 100 zwarte blazers verder, toch eindelijk zwicht voor het designer exemplaar. Die, net uit de verpakking, precies en gelijk goed zit, op ieder moment. Tja... had je die nou maar meteen gekocht, dat had je honderden euro's en een heleboel kastruimte bespaart. Lees ook: Flinke Flater: 'Door die jurk leek ik op Pino van Sesamstraat' Koekiemonster Herkenbaar? Kan kloppen, want dit fenomeen heeft een naam: 'The Cookie Theory', en is bedacht door Stylist Allison Bornstein. Eerder bedacht ze de 'Verkeerde Schoen theorie' (het kiezen van een verrassende, contrasterende schoen om je outfit naar een hoger niveau te tillen) en de 'Drie Woorden methode' (omschrijf je stijl in 3 woorden, en zorg dat je hele kledingkast bij die drie woorden aansluit). Ze legt uit dat de cookie theorie net zo werkt als bij het eten van voedsel: probeer je minder suiker te eten, maar krijg je na de gezonde maaltijd een serieuze koekjes-craving? Dan ga je vaak op zoek naar een iets gezonder alternatief met minder suiker, om de zoete snack-hand in bedwang te houden. Twintig chocoladerijstwafels verder zit je nog steeds niet vol en grote kans dat je uiteindelijk toch dat ene koekje op eet. Zo werkt het dus ook bij kleding.

Als je een Burberry jas op het oog hebt maar het niet meteen kunt of wilt kopen, is het makkelijker om een dupe te vinden, die 'bijna' net zo goed bij je past, voor een stuk minder knaken. Maar het zal nooit precies dezelfde zijn. Eindstand? Bij iedere outfit denk je: hier zou die Burberry jas echt goed bij passen. Uiteindelijk koop je 'm toch, en hangt de dupe voor spek en bonen in de kast. En nu? Nee, de conclusie van Allison is helaas niet dat je dan altijd maar gelijk het designer-item moet kopen. Sorry, girls. Spot je een dure parel die je heel graag wil hebben? Haal dan niet gelijk tien dupes in huis, maar zet een stapje terug, spaar het bedrag bij elkaar of kijk of je het item ergens tweedehands kunt vinden. Mocht je het dure item uiteindelijk tóch aanschaffen is dat aan de ene kant misschien zonde van je geld, maar je hebt aan de andere kant in ieder geval geen geld verspild aan alle dupes. Zo bespaar je volgens Allison honderden euro's. Kijk, of het in de praktijk ook zo simpel werkt moeten we nog gaan zien. Maar zo kun je die monsteruitgave ook weer verantwoorden aan jezelf... het is maar net hoe je het bekijkt.