Karin (43): 'Uitleggen hoe ons gezin in elkaar zit? Heb je even? Floris en ik zijn de biologische ouders van onze dochters Tara en Devi, en al ruim twintig jaar samen. Miriam en Max waren onze buren en de ouders van Koen. Ik wist dat Miriam en Max een polyamoreuze relatie hadden, maar ik zag mezelf niet zo. Tot ik vier jaar geleden verliefd werd op iemand en me hierin ging verdiepen. Monogamie is de norm in onze maatschappij, maar je kunt heel goed van meerdere mensen houden, ontdekte ik. Dat hoeft elkaar niet te bijten. Hoe meer ik hierover las, hoe meer ik besefte: dit is wie ik ben. Schoorvoetend vertelde ik Floris over mijn zoektocht, maar hij stond er ook voor open om polyamorie te onderzoeken.

Met de klok mee: Tara, Dylan, Floris, Karin, Miriam, Max, Paul, Koen, Devi (midden)

Eerst kreeg ik een relatie met Paul, daarna sprong de vonk ook over tussen mij en Max. Toen ik niet veel later een korte tijd ernstig ziek was, kwam Miriam veel bij ons over de vloer. Zo is er tussen Floris en Miriam iets opgebloeid. Paul is een solopoly en woont liever alleen. De rest van ons gezin woont in een traditionele gezinsvorm op twee adressen. Elke week doen we een mannen- of vrouwenwissel, afhankelijk van wat praktisch is, en we eten wekelijks met z'n zevenen en eens per maand met z'n achten. Of eigenlijk met z'n negenen, sinds Tara met haar vriend Dylan is.

Iemand grapte ooit: 'Ah polyamorie, dat is toch voor mensen met een planning-fetisj?' Er is inderdaad véél om rekening mee te houden. Hoe zorg ik dat ik iedereen genoeg aandacht schenk? Hoe hou ik nog wat tijd voor mezelf over? Wat als Paul wil dat ik met hem ga eten, terwijl ik al aan Floris heb beloofd dat ik iets met hem zou gaan doen? Het is soms een ingewikkelde puzzel, maar wel een die we samen oplossen. Elkaar iets gunnen en duidelijk zeggen wat je verwacht en nodig hebt: dat is de sleutel. Zo kan het voorkomen dat Miriam mij een lift naar Paul geeft, omdat ik hem graag wil zien, maar de auto niet heb. Of dat Max en ik thuis bij de kinderen blijven, omdat Floris en Miriam samen een weekendje weg willen. In een monogame relatie verwacht je vaak een heleboel van één persoon, terwijl ik weet dat ik een lastig gesprek het beste kan voorbereiden met Max, en bij Floris weer terechtkan voor andere dingen. Dat maakt het makkelijker.

Natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Zowel Koen als Tara hebben autisme en dat maakt het leven er niet altijd makkelijker op. Net als elk gezin hebben wij zo onze sores, maar wij hebben meer handen om die te dragen. Zo zag Tara er enorm tegenop om eindexamen te doen. Floris gaf haar bijles in wiskunde, Max in biologie en ik in Nederlands en Engels. En Paul woont dan weer vlak bij haar theateropleiding, waardoor ze regelmatig bij hem gaat eten.

Mensen maken zich nogal eens druk om onze kinderen. 'Is dat voor jou wel fijn?' vroeg iemand aan Devi. Ze antwoordde: 'Ja, want papa één kan dingen goed uitleggen, met papa twee kan ik lekker spelen, mama één helpt me altijd en mama twee leert me haken.' Er zijn veel misverstanden over polyamorie: het zou maar gedoe opleveren of om seks draaien. Maar voor mij draait deze levensstijl juist om relaties en er voor elkaar zijn.'