Lucas Bravo over rol in Emily in Paris: 'Heeft mij veel gebracht'

Het was niet per se het verhaal of het personage dat de nu 36-jarige Bravo er enkele jaren geleden toe zette om auditie te doen voor Emily in Paris. 'Ik zocht gewoon een baan,' lacht de Fransman. 'Lange tijd als mensen vroegen wat ik deed, dan keek ik naar m'n schoenen en zei ik dat ik acteur was. Dat is namelijk het enige antwoord waarop mensen altijd om je cv vragen, omdat ze willen weten waar ze je van zouden kunnen kennen. Dus dan zei ik: ik heb die reclame gedaan en misschien heb je me in die film op de achtergrond gezien. Op dat soort momenten dacht ik: misschien moet ik eens nadenken of dit het wel is voor mij, maar ik zag mezelf ook weer niet iets anders doen. Bovendien is het een hardnekkig misverstand dat acteurs alleen succesvol zijn als ze in bekende dingen hebben gespeeld.'

Lees ook: Wachte effe: zegt Emily in Paris-acteur Lucas Bravo nu dat hij in Amsterdam komt wonen?

Oom te paard De auditie voor Gabriel, de buurman van hoofdpersoon Emily, leek in eerste instantie op niets uit te lopen. 'Ik heb vijf keer auditie gedaan. Na de een-na-laatste gingen er nog twee acteurs door en kreeg ik te horen dat ik het niet ging worden,' blikt Bravo terug. Hij vertrok naar de bergen van Corsica, om daar bij zijn oom van de rust te genieten. Tot het moment dat die oom even moest bellen. 'Hij had geen telefoon, dus op een dag pakte hij zijn paard en reed met mijn telefoon naar een plek waar bereik was. Bij terugkomst zei hij dat ik veertig berichten en dertig gemiste oproepen had. Ik moest naar Parijs komen, omdat er nog steeds een kans was dat ik in Emily in Paris kon spelen. Drie dagen later stond ik op de set.'

Sinds die tijd is het cv van Bravo flink uitgebreid. In 2022 stond hij bijvoorbeeld naast George Clooney en Julia Roberts in de film Ticket to Paradise. 'Ik zit nu zelf in de onderhandelingsruimte, in plaats van dat ik een papiertje ben dat onderop de stapel komt te liggen,' zegt Bravo. En ook privé gaat het hem voor de wind. 'Ik heb altijd veel gewerkt in restaurants en supermarkten, leefde op het randje. Nu heb ik een eigen plek, waar ik kan opladen voor ik de hectiek weer in ga. Dat is een luxe.'