Elke keer is het weer een verrassing. Lukt het me staand? Moet ik improviseren? Moet ik squatten? Sem en ik zijn inmiddels getraind en voorbereid op alle scenario’s. In traditionele gezinnen wordt het kind in dit soort situaties vaak noodgedwongen overgegooid naar de moeder, omdat de kans aannemelijk is dat hij zich bevindt op het damestoilet: de verschoontafel.

De eerste paar maanden van het vaderschap voelde ik me nogal opgelaten als ik weer eens het damestoilet inglipte als ik dacht dat het leeg was. Tegenwoordig treed ik zo onopvallend mogelijk binnen. Ik klap zachtjes de verschoontafel uit, probeer om geen sporen achter te laten en zo snel mogelijk te vluchten. Als er toch een vrouw binnenloopt en ik oog in oog met haar sta op voor haar ‘veilig terrein’, is dat soms best ongemakkelijk. Met een verontschuldigend lachje dreun ik dan mijn excuuspraatje op: ‘Sorry, ik wil mijn zoon verschonen, maar helaas kon dat niet op het herentoilet. Daarom ben ik nu hier beland. Excuus voor het ongemak.’ En ik ga door met sorry zeggen tot er een glimlach of instemmend knikje te bespeuren is.

Misschien had ik mezelf dit excuus nooit aangeleerd als mijn eerste damestoiletervaring anders was geweest. Want precies waar ik bang voor was, gebeurde die middag. Bij binnenkomst scan ik de ruimte. Hij lijkt leeg. Ik klap de tafel open, leg mijn zoon neer, open de tas en begin aan ons ‘ritueel’. Op dat moment hoor ik de achterste wc doorspoelen en zie ik de deurklink bewegen. Ik ga rechtop staan, als een schooljongen die betrapt wordt door de meester. De dame stapt naar buiten, stopt even en zucht diep als ze naar de kraan loopt. Ik ga voorzichtig door met verschonen, maar ik hoor haar weer zuchten.

Via de spiegel zie ik dat ze haar handen wast en haar hoofd schudt, mij scheef aankijkt en vertrekt zonder haar handen af te drogen. Ik schrik van haar reactie. Ik ben snel weer bij de les omdat een andere dame binnenloopt. Ik heb nog nooit zo snel een luier verschoond. In rap tempo stonden we weer buiten. Maar ik denk ook in oplossingen. In Nederland hebben we geen wet die verschoontafels in dames- en herentoiletten verplicht. Wat mij betreft is de oplossing om invalidentoiletten te verplichten. Dan ben je niet alleen veel inclusiever door rekening te houden met deze groep in onze samenleving, daarmee creëer je ook gelijk plek voor een verschoontafel en kom je los van de traditionele rolverdeling binnen gezinnen. Het voordeel is dat geen plek te gek, ongemakkelijk of vies is voor mijn zoon en mij. Wij doorstaan iedere uitdaging en zijn sterker dan ooit. Ik lach nu hardop als mijn zoontje zegt: ‘Wéér geen verschoontafel?’ We weten dan precies wat ons superteam te doen staat.