Ik woog... '105 kilo, maar veel mensen zagen niet hoe zwaar ik was, want ik werd goed in het verbergen met kleding. Toen ik voor Expeditie Robinson werd gevraagd, was dat een goede stok achter de deur om te gaan afvallen, want je wil er toch een beetje goed uitzien op tv. Ik was zo'n 15 kilo kwijt toen ik naar dat eiland ging, maar toch schrok ik toen ik het programma terugkeek. In mijn hoofd was ik al heel goed bezig, maar bij de proeven en slow-motion-beelden, zag ik alles wapperen. Dat was wel confronterend. Vooraf had ik ook gedacht dat er vast een paar bierbuiken tussen zouden zitten, maar iedereen was zo fit, het leek wel de Men's Health-editie.'

Na de expeditie... 'ben ik nog eens 8 kilo afgevallen. Je hebt in eerste instantie de neiging om als een gek te gaan vreten, maar ik dacht: nee, dan heb je voor niks al die pijn geleden. Ik heb moeten ontdekken waar mijn valkuilen zaten. Jaren geleden ben ik naar een afkickkliniek geweest, en ik dacht dat drugs het probleem waren. Maar daar kwam ik vrij makkelijk vanaf, de drank bleek de sluipmoordenaar. De suikers uit wijn verving ik door de suikers in eten, waardoor ik zoveel ben aangekomen. Het bloedsuikerdieet heeft me geholpen om een gezond eetpatroon aan te leren, dat ook nog lekker is.'

Lees ook: Echte Gooische Moeder Leslie Keijzer over afvallen in de schijnwerpers: 'Zag ik er hiervoor dan niet goed uit?'

Het afvallen... 'ging daarna best snel. Bij vorige pogingen ben ik als een gek gaan crossfitten of hardlopen, maar nu had ik me vanaf het begin voorgenomen: ik ga wel meer bewegen, maar niet naar die kutsportschool. Dat was de liefde die ik mezelf gaf. Niet handig tijdens Robinson, want mijn lichaam was gewoon niet getraind. Maar het hielp me wel om het daarna vol te houden, ik viel af tot 68 kilo. Tot december: toen ben ik obsessief chocoladerepen gaan eten. Elke dag at ik wel een reep, en als ik 'm niet in huis had, rende ik om één voor tien naar de supermarkt. Ik dacht: ik wil niet terugvallen, want ik voel me zoveel beter. Dus nu ben ik op het punt gekomen van: oké, we gaan sporten, en sinds kort heb ik een personal trainer.'

De sociale druk... 'is best wel groot. Je begint als artiest met muziek maken, maar opeens is je fysiek ook heel belangrijk. Als model weet je dat je wordt gekeurd op hoe je eruitziet en hoe smal je taille is. Maar toen ik met dit vak begon, besefte ik niet dat mijn uiterlijk en gewicht zo'n groot onderdeel zouden uitmaken van het artiest-zijn, helemaal met alle fotoshoots en content die je moet maken.' Afvallen in de spotlights... 'vind ik lastig. Pas na de eerste 20 kilo gingen mensen het zien, terwijl je zelf al een eenzaam proces bent doorgegaan. Ik heb het afgelopen jaar bijna geen foto's van mezelf geplaatst, omdat ik in mijn hoofd nog niet mooi genoeg ben. Ik ben nog steeds bang voor het oordeel van anderen, dat mensen eronder tikken: 'Je bent dik, lelijk, ga weg met je foto.' Ik besef ook nog niet altijd dat ik een ander lichaam heb. De broeken die ik vroeger droeg, kan ik nog steeds niet weggooien, terwijl ze echt niet meer passen. Toch wordt het tijd om aan mijn nieuwe leven te werken. Om te stoppen met mezelf te verstoppen, en te zeggen: Hey, ik ben er weer, en ik ben lekker bezig!'

Dit artikel komt uit &C's Fokking Makkelijk Fit-special, die je hier scoort: