Alle E-nummers chemisch? Nee joh, deze 4 zijn hartstikke natuurlijk

Die E-nummers vind je overal in terug: aardappelen, snoepjes, groente - zelfs zuurstof heeft er een. Dit proces is niet nieuw, al eeuwen geleden werd bijvoorbeeld citroenzuur toegevoegd om het eten lekkerder te laten ruiken. Nu zit het in een modern jasje.

Lees ook: 10 keer de meest wanstaltige smaken paaseitjes

Ho eens effe, wat zit er in mijn eten? E-nummers zijn stoffen die toegevoegd worden om de eigenschappen van je eten te verbeteren. Denk dan aan kleurstoffen om je joppiesaus geel te krijgen, smaakverstekers om je instant noodles zo goed te laten smaken of conserveermiddelen om ervoor te zorgen dat jouw beenham salade langer houdbaar is. Deze helpers kunnen natuurlijk of kunstmatig gemaakt worden. Het nummer is enkel een kenmerk om aan te geven dat de stof veilig is om ergens aan toe te voegen.

Straight out of nature Niet alle toevoegingen komen uit de fabriek, zoals je misschien zou denken. Veel van de stoffen komen gewoon uit de natuur. En Moeder Natuur heeft er veel van: ze komen uit planten, bomen, struiken, dieren of zelfs gesteenten. Sta je te springen om te weten welke natuurlijk zijn? Dit zijn de meest natuurlijke voorkomende:

• Stevia (steviolglycosiden, E960) wordt veel gebruikt in onder andere jam, snoep, chocolade, light frisdrank en ijs. Deze zoetstof wordt gemaakt van de bladeren van de Stevia rebaudiana plant. 

• Ascorbinezuur (E300) dat in fruit, groente en aardappelen zit, is vitamine C. Heel natuurlijk dus.

• Sulfiet (E220-E228) wat in gedroogde vruchten, wijn en citroensap zit is goed voor de houdbaarheidsdatum van je eten. Dit zit van nature al in ui en prei, en ontstaat ook tijdens het vergisten. Dat is waarom je wijn zó lang kan bewaren.

• Karmijnzuur (E120) vind je in roze koeken, rode vruchtensap, winegums en maraschinokersen. Een rode kleurstof die, niet schrikken, van bladluizen komt. Is niet vies hoor, je proeft er niks van. 

Zijn er dubieuze E-nummers? Er zijn ook additieven die kunstmatig gemaakt worden, in een lab met geleerden in veiligheidsbrillen en witte jassen. Dit betekent niet dat ze niet veilig zijn. Er zijn strenge Europese maatregelen en ze liggen continu onder een vergrootglas. Volgens de Wageningen University & Research zijn dit de meest onderzochte stoffen uit onze voeding. Het Voedingscentrum is het daarmee eens, door de strenge controles is het volgens hen allemaal veilig. Alleen wat in Nederland goedgekeurd is, kan in andere landen zoals Zweden en Oostenrijk verboden zijn. Verder moet je wel opletten als je stofwisselingziekte PKU of sulfietovergevoeligheid hebt. Dan kun je namelijk wel schade oplopen.

Nou, die gekke nummers zitten dus vrijwel overal in. Check altijd het voedingscentrum als je de boel natuurlijk wil houden.