Als je tijdens de bevalling in levensgevaar komt, kies je dan voor jezelf of je baby?

Het is een afweging die je liever niet maakt. Al helemaal niet als je hoogzwanger op een roze wolk zit en sowieso al een hele hoop keuzes moet maken. Toch doet de kwestie online veel stof oplaaien en verschijnt het ook steeds vaker in bevalplannen, waaruit blijkt dat we er tóch over nadenken.

Dat geldt in ieder geval voor een Amerikaanse vrouw, die haar verhaal vervolgens deelt op sociaal netwerk Reddit. 'Mijn dochter is twee jaar geleden geboren. De zwangerschap verliep eerst vlot, maar na 32 weken kreeg ik zwangerschapsdiabetes. Daarom plande mijn gynaecoloog een bevalling met keizersnede. Ik had daar geen problemen mee, ik wilde gewoon dat mijn baby veilig ter wereld kon komen. Maar voor we naar het ziekenhuis vertrokken, praatte ik met mijn man. Ik vroeg hem om, als er iets gebeurde en hij moest kiezen tussen mij en onze baby, om alsjeblieft voor mij te kiezen. Hij ging daarmee akkoord.' Lees ook: Mooi hoor, zo'n beige kinderkamer: maar is de trend wel goed voor je koter? 'Walgelijk!' Ze vertelt dat er gelukkig geen complicaties ontstonden tijdens de bevalling, maar dat het gesprek opnieuw opkwam toen ze dachten aan een tweede kind. 'Ik zei mijn man opnieuw rechtuit dat ik bang was dat ik mijn dochter zonder moeder zou achterlaten als we haar een broertje of zusje zouden proberen te geven. Dus bleef ik bij mijn eerdere beslissing.' De vriendinnen waarmee ze dit deelde, waren het daar alleen niet bepaald mee eens. 'Mijn vrienden vonden mijn redenering walgelijk,' schrijft ze, 'en vonden dat ik mijn man voor een onmogelijke beslissing stelde door hem te vragen 'om zijn baby te vermoorden'. Maar ik ben gewoon graag voorbereid op het slechtste scenario. Niemand denkt graag na over wat er verkeerd kan lopen bij een zwangerschap, maar ik vind dat iedereen toch even moet overwegen wat ze zelf zouden doen.'

Herkenning Op Reddit vindt de moeder meer herkenning. Gebruikers begrijpen haar beslissing en zijn het met haar eens dat dergelijke gesprekken in ieder geval gevoerd moeten worden. Ook reageert iemand: 'Vrouwen zijn niet alleen baarmoeders, maar mensen met rechten. Een dokter of vroedvrouw die gelooft dat het leven van de moeder ongeschikt is aan dat van haar baby, is misogyn (een vrouwenhater, red.).' Er zijn ook veel gebruikers die - in tegenstelling tot de vrouw zelf - helaas wel in een bedreigende situatie terecht zijn gekomen of iemand kennen die dit heeft meegemaakt. De ervaringen die zij delen zijn verschillend - ze komen ten slotte ook uit verschillende werelddelen - maar in de meeste gevallen lijkt de moeder voor te gaan. Hoezo moeder óf kind? Het roept een vraag op: hoe gaan artsen en verloskundigen hier in Nederland eigenlijk mee om? We bellen met verloskundige Suzanne de Reijke, werkzaam bij Verloskundigen Amsterdam Zuid, die allereerst zegt dat dit soort situaties vrijwel nooit voorkomen. 'Ik vind het heftig dat er zo diep op wordt ingegaan, want er wordt nooit 'gekozen'. Moeder en kind zijn geen individuen, tijdens de bevalling zijn ze één. Gaat het slecht met de moeder, dan staat de baby er ook slecht voor. Er zal geen dokter zijn die dan zegt: we halen eerst de baby eruit.' Mocht zich echt een spoedsituatie voordoen, dan zal de arts altijd overleggen met de ouder(s), vertelt Suzanne, maar dan nog ligt de focus op de moeder stabiel krijgen en daarmee dus ook het kind. Lees ook: Perspraat: 'Voor ons is het door die pijnlijke bevalling echt 'eens maar nooit weer'' Wel ziet Suzanne dus steeds vaker terug in bevalplannen dat de partner de keuze mag maken als het erop aankomt. 'Mensen willen tegenwoordig op alle scenario's voorbereid zijn. Daar is op zich niets mis mee, maar ze mogen er ook op vertrouwen dat de experts daar een leidende rol in zal nemen.' Daar voegt ze aan toe dat de partner vaak natuurlijk niet medisch onderlegd is en dat er dus sowieso niet echt gekozen wordt. 'Ik denk dat een verloskundige die veertig jaar dit werk doet, nog niet eens één keer zo'n situatie meemaakt.' Houdoe en bedankt Duidelijk. In de praktijk blijkt de vraag dus niet zo van toepassing, wat overigens niet wegneemt dat je je gedachten over dit onderwerp altijd zou moeten kunnen delen. En vindt iemand dat walgelijk, dan houden ze dat maar lekker voor zichzelf.