Het begon allemaal met een niet-biologische brie

En dat schrijf ik als iemand die een documentaire heeft gemaakt over slow travel: de magie van langzaam en duurzaam reizen. De staat van onze planeet is nu iets waar ik actief mee bezig moet zijn. Waar het vroeger als vanzelf binnenkwam. Hoe kan dat?

Ik woon naast een bos. Word elke ochtend wakker met het geluid van fluitende vogels. Als ik nu voor werk naar Amsterdam ga, merk ik dingen op die ik vroeger niet zag. Het aantal verschillende mensen dat constant om je heen beweegt, is onbewust een constante herinnering aan dat we niet alleen zijn. Terwijl ik thuis een halfuur kan wandelen zonder een ander persoon tegen te komen. Verder maakt het gebrek aan natuur de drang ernaar des te groter. Het is een soort van hard to get-principe wat de stad speelt. Wat we niet hebben, daar willen we juist meer van. Na de drukte op de Damrak kunnen zelfs drie bomen in een park je een gevoel van extase geven. Amsterdammers zijn zelfs bereid om in een begraafplaats voor verroeste fietsen te zwemmen aka de Amstel, om dichter bij de natuur te zijn. Lees ook: Waarom machtige mannen dit bedacht hebben? Omdat ze bang zijn Ook is het buiten de stad een mentale oorlogsvoering om op het biologische pad te wandelen. Letterlijk omdat er bijna geen biologisch eten is. To eat the cheese or not to eat the cheese? Niemand wil daar over na moeten denken. In Amsterdam is het moeilijker om iets niet biologisch te kopen. De biologische loper wordt letterlijk voor je uitgerold. Uiteraard met het bijbehorende prijskaartje, dat wel. Shoutout Marqt. En dan zijn er nog de geheime boodschappers. De fluisterstemmen van de stad: de abri's, de plakposters en de ontelbare stickers. Die je met teksten als 'no don't kill the earth, it is so sexy' letterlijk herinneren aan dat er naast je kappersafspraak nog andere zaken zijn die je aandacht verdienen. Deze tekst is een roep om hulp. Zodat jullie een interventie kunnen houden als ik straks met een bontjas aan shotjes benzine zit weg te tikken in de lijn 54 naar fuck het klimaatbeleid. (Ik geef het platteland de schuld.)