Rosie (13): 'Zwaar overgewicht heb ik niet. Ik zou eerder zeggen dat ik een vrouw met een maatje meer ben. Door mijn te kleine kop en dunne pootjes lijk ik dikker dan dat ik werkelijk ben. Ik ben geboren in Spanje en heb jaren in mijn eentje op straat geleefd. Het leven als straathond is hard: je bent vaak alleen en soms heb je dagen geen eten. Vaak scharrelde ik langs terrassen in de hoop dat iemand wat patatas bravas of albondigas mijn kant op zou gooien. Dat gebeurde zelden. 

Na een paar jaar zwerven belandde ik in een asiel. Daar waren de omstandigheden niet al te best. We kregen weinig eten en ik lag het grootste gedeelte van de dag in een snikheet hok met andere honden. Mijn tanden ben ik bijna allemaal kwijt. Eigenlijk telde ik mijn dagen af tot ik bij een Nederlandse mevrouw terechtkwam. 

Lees ook: Capibara, of nee, cavia Ewa heeft een flinke groenteverslaving: 'Een slanke den zal ik nooit zijn'

In het begin was het wennen. Ik was natuurlijk blij dat er iedere dag vers water en brokken voor me klaarstonden, maar ik was ook bang. Dat mijn eten zou worden afgepakt bijvoorbeeld. Ik weet hoe het voelt om honger te hebben. Je kunt de hond van de straat halen, maar de straat niet uit de hond. 

Hoewel ik weinig tanden heb, eet ik alles. Zelfs een botje. Eten oprapen is dan wel weer lastig zonder voortanden. Dus zie je nou een koekje uit mijn bek vallen? Raap 'm dan effe voor me op.'

Benieuwd naar de interviews met de andere huisdieren? Je leest ze in &C's Fokking Makkelijk Fit-special die nu in de winkels ligt. Of haal 'm vast hier:

*Deze interviews kwamen tot stand na een aantal diepgaande gesprekken met de baasjes van deze lieverds.