Wilma (64): 'Samen met mijn man had ik een bedrijf dat ik na zijn overlijden in 2009 helaas niet voort kon zetten. Als 49-jarige moest ik mezelf opnieuw uitvinden. Ik ging er financieel flink op achteruit. Omdat ik moeilijk aan een baan kwam, besloot ik maar te gaan freelancen. Ondertussen probeerde ik zo veel mogelijk te bezuinigen. Ik ben twee keer goedkoper gaan wonen en heb mijn auto verkocht, maar op een gegeven moment was ik uitbezuinigd. En na tien jaar gaf ik het op. Iedere maand zat al mijn energie in het betalen van rekeningen. Ik hield geen geld over voor ontspanning.

Ik ging er compleet aan onderdoor, dus nam ik het drastische besluit om mijn huur en vaste lasten à dertienhonderd euro per maand op te zeggen en als een nomade te gaan leven. Mijn vrienden en familie verklaarden me voor gek. Maar ik schreef me in op house sitting-sites en al snel regende het aanvragen. Ik zit in een niche: een alleenstaande vrouw op leeftijd zonder huis, die niet rookt en matig drinkt. Die zal wel betrouwbaar zijn. Na de eerste ervaringen durfde ik mijn huur daadwerkelijk op te zeggen en ging ik er helemaal voor. Voor het eerst in lange tijd voelde ik me verlost van de druk en weer in staat om een beetje te kunnen genieten.

Lees ook: Geld nodig? Met deze challenge spaar je 5.050 euro in 100 dagen

Ik pas op huizen door het hele land. Van chique vrijstaande huizen aan een golfbaan bij mensen die hun oude hond niet kunnen meenemen op vakantie, tot kleine bovenverdiepingen in Amsterdam-Noord om op een poes te passen. Ik vind het allebei geweldig. Het maakt me niet uit waar ik zit, als ik maar een goede klik heb met de eigenaar en de dieren. En als het maar schoon is. Ik kan niet tegen huishoudens die het 'een gezellige puinhoop' noemen. Van tevoren ga ik altijd even langs. Dan gaan we bijvoorbeeld met de hond wandelen. Ik let dan op een paar dingen. Hoe is de omgeving? Hoe doet dat beest? Is de woonplek goed bereikbaar? Mag ik eventueel een vervoermiddel gebruiken en mensen uitnodigen? Het gebeurt niet vaak, maar als het niet klikt, zeg ik dat gewoon. Gelukkig zit ik in de luxepositie dat ik de locaties kan kiezen. Vaak staat er taart klaar. 

Inmiddels heb ik een waslijst aan mogelijke huizen, vooral via mond-tot-mondreclame. Vorige week nog belde iemand die zei dat ze op een verjaardag in Zaltbommel was en daar over mij gesproken werd. Ik heb veel vaste klanten. Bij sommige mensen kom ik al voor de vijfde keer. Heel soms logeer ik bij familie en vrienden. Maar alleen voor de gezelligheid, niet omdat het 'moet'. Tegenwoordig moet ik dat strak plannen vanwege alle oppasadressen. Soms zie ik mijn zussen weken niet omdat ik in een uithoek van het land zit. Maar het is het waard, alle kosten die gerelateerd zijn aan een huis bespaar ik hiermee: huur, verzekeringen, gas, water, licht. Ik probeer zo veel mogelijk te sparen.

Mijn doel is genoeg geld voor een nieuwe woning en inboedel. Mijn zusjes zijn eind zeventig en nog kwiek. Als ik naar hen kijk, denk ik dat ik dit nog zeker tien jaar kan doen. Maar mocht mijn gezondheid het niet toelaten, wil ik wel een goede buffer hebben. Ik verdien niet veel, onder modaal: zo'n 2.100 euro netto per maand. Daar betaal ik dingen van als verzekeringen en er is zelfs weer ruimte voor ontspanning. In september ga ik twee weken op vakantie. Dat is lang geleden, de laatste vakantie kan ik me niet eens herinneren. Ik ga met mijn zusjes naar Italië. Hebben ze me toch weer even voor lange tijd gezien.'

Benieuwd naar meer verhalen van mensen die op een creatieve manier een hoop geld besparen? Je vindt ze in &C's oktobernummer 'Op je Monnie', of bestel 'm online: