Fidan (47): 'Alles wat mama niet begrijpt – brieven, rekeningen, dat soort dingen – stuurt ze naar mij. Ik geef ze meteen door aan mijn zus, zij is veel beter in die zaken. Ik ben van de leuke dingen: een spadag of een nieuwe outfit voor mama. Als ik haar administratie zou doen, stonden de deurwaarders al lang voor de deur.'

Vildan (49): 'Fidan is meer van de emotionele steun.'

Fidan: 'Ik heb postvrees. Blauwe brieven bezorgen me hartkloppingen. Bij mama's planten, als ze in Turkije zit, heb ik precies hetzelfde.'

Vildan: 'Fidan zegt altijd tegen mij: 'Jij bent de verantwoordelijke,' en dat klopt ook wel.'

Fidan: 'Ik ben roekelozer, een spring-in-'t-veld. Mijn zus heeft alles onder controle. Dat zag je ook toen papa ziek werd. Zij hield alles bij: ziekenhuisbezoeken, wat de artsen vertelden. Ik was duidelijk het jongere zusje.'

Vildan: 'Ik heb toen juist veel aan Fidan gehad. We hebben nog een broertje en een zusje en Fidan en ik wisten allebei: we moeten er ook voor hen zijn. Het verlies van papa sloeg een gat in ons hart, maar het bracht ons ook dichter bij elkaar. Dat merk je nu nog steeds aan onze band. Juist op de moeilijke momenten hebben we veel aan elkaar.'

Vildan: 'Onze ouders spraken de taal niet toen ze eind jaren zestig naar Nederland kwamen. Ze werkten keihard en wij werden daardoor snel volwassen. We deden alles: vertalen, formulieren invullen, mee naar de huisarts. Ons zusje heeft dat niet meegemaakt, we plagen haar altijd door haar het verwende kind te noemen.'

Fidan: 'Mijn zoon mocht laatst trakteren op school en kreeg, tegen de regels in, een tas vol lekkers mee. Pure overcompensatie. Vroeger moesten wij met een rolletje Mentos langs en mocht iedereen er één pakken. Onze ouders kenden die tradities niet. Ze vonden Sinterklaas al vreemd: 'Waarom staan jullie te zingen voor de verwarming?'' 

Vildan: 'We lachen er nu om, we hebben veel zelfspot.'

Lees ook: De zusjes Klaver vertellen: wanneer gaan Stephanie Klaver en Rob Kemps trouwen? 'Ze zijn zó mooi en puur samen'

Fidan: 'Er was een tijd dat ik alles heel serieus nam. Tijdens het maken van de docu Veerboot naar Holland realiseerde ik me ineens hoe snel je als kind in een ouderrol rolt zonder dat je het doorhebt. Maar uiteindelijk denk ik: het heeft me gevormd. Achteraf had ik het niet anders gewild.'

Vildan: 'Het heeft ons ook weerbaarder gemaakt.'

Fidan: 'Zelfmedelijden? Daar doen wij niet aan. Papa leerde ons: mouwen opstropen en doorgaan.'

Vildan: 'We zijn echte filmfreaks. Soms hebben we wilde plannen om uit te gaan, maar eindigen we toch op de bank. Sokken aan, wijntje erbij. Net de Golden Girls.' 

Fidan: 'Mijn zoon zei laatst: 'Je hebt nog een kind in je, maar dat vind ik juist leuk aan jou.' Toen dacht ik: wow, kom ik zo kinderachtig over?' 

Vildan: 'Vroeger maakten we van elke verjaardag een show, dan speelden we het journaal na met Fred Emmer. Later was het Sonja Barend die ons fascineerde. Fidan wist toen al dat ze journalist wilde worden.'

Fidan: 'Ja, dat maatschappelijke zit in ons allebei. Vildan is mijn brein. Ik ben vaak vrij primair in mijn reacties, dus ik vraag haar altijd: 'Kan dit wel?'' 

Vildan: 'Fidan is de talkshowhostwereld in gerold. Leuk, maar ik denk dat ze gelukkiger is als ze echt met mensen in gesprek kan gaan buiten een keurslijf.'

Fidan: 'Na het stoppen van Op1 zei ik dat ik het niet zou missen. Dat werd een beetje verkeerd opgevat. Natuurlijk miste ik mijn collega's – het werken met Sven was fantastisch –, maar presenteren in een studio met een autocue? Dat was nooit mijn droom. Nu maak ik documentaires. Dat maakt me echt gelukkig. Ik zou ook nog graag een debatprogramma willen leiden.' 

Vildan: 'Dat past ook veel beter bij jou.'

Fidan: 'Ik ben op een punt waarop ik denk: het leven is kort, geniet ervan, relativeer. De wereld staat in brand, dus het minste wat je kunt doen, is lief zijn voor elkaar.'

Benieuwd naar de andere vier setjes BN'er-siblings met een bijzondere band? Je vindt ze in &C's decembernummer dat nu in de winkels ligt, of haal het nummer hier, gewoon online: