Cécile (32) draagt al 20 jaar alleen maar roze: 'De wereld is al grauw genoeg'

Cécile Loreen (32): 'Sinds mijn twaalfde draag ik voornamelijk roze. Op de mode-academie heb ik heel even een experimentele fase gehad met andere kleuren, maar al snel ging ik weer terug naar roze. Wat het is, weet ik niet. Roze maakt me blij, maar het is meer dan dat. Het is een soort verliefdheid, als ik iets rozes zie, word ik er als een magneet naartoe getrokken. Zet me voor een berg met kleding en ik trek het roze kledingstuk er meteen uit. Ga ik naar een galerie, dan zijn de roze schilderijen de eerste die ik zie. Het is als een adelaar die op een muis af gaat, ik zie de rest niet meer.

De fascinatie begon met een donkerroze badhanddoek die ik van mijn ex-schoonmoeder kreeg. Nu is dat niet echt meer mijn 'tint'. Fuchsia en magenta vind ik een heel ander genre mensen. Ik ben meer van het baby-, pastel- en barbieroze. In alles: m'n bank, badkamer, pennen, schriften, bekers. Mijn eerste digitale camera? Roze. Sinds die handdoek is het gewoon zo gegroeid dat als ik een kleur kon kiezen, het altijd roze werd. 

Inmiddels kies ik het niet eens, het komt gewoon naar me toe. Laatst nog, ik zat in een strandtent en de jongen die er werkte bracht me spontaan een roze cappuccino: 'Dit leek me wel wat voor jou!' zei hij. Of een vrouw in mijn flat, die ik helemaal niet ken, maar naar me toe kwam en zei: 'Ik heb een roze jurk over en moest aan jou denken, wil je 'm passen?' Laten we zeggen dat mijn branding heel sterk is, haha. 

Blauwe plekken Roze is voor mij een lifestyle. Door roze te dragen voel ik me vrolijker, het brengt positiviteit in een wereld die al zo serieus en grauw is. In mijn tienerjaren waren mijn ouders niet erg lief voor me. Ik zat onder de blauwe plekken. Van roze dragen werd ik blijer en het herinnerde me eraan dat ik altijd een keus heb, ook in nare situaties. Ik kan ervoor kiezen om bij de pakken neer te zitten, me zielig en verdrietig te voelen óf ik kan ervoor kiezen me leuk aan te kleden en positiviteit uit te stralen. Als drie mensen me dan heel vrolijk aankijken, werkt dat bij mij gewoon uplifting. Daarmee wil ik niet zeggen dat je je gevoelens of problemen moet wegdrukken, maar wel dat ik geloof dat je altijd verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Dus speelt er iets? Ga ermee aan de slag, praat met een psycholoog, neem het heft in eigen handen. Dat gevoel van onafhankelijkheid is te gek en de kleur roze symboliseert dat voor mij. 

In de Randstad zijn de reacties eigenlijk altijd super positief, maar daarbuiten is het wel anders. Een paar jaar geleden kwam ik net terug uit Japan en liep ik door Maastricht. Ik had plateauzolen aan, een prinsessenrugtas, een wijd rokje. Ik werd achtervolgd, mensen lachten me uit, maakten foto's. Er ging een soort dreiging van uit. Niet fijn, maar ook daar kies ik bewust voor. Ik kleed me niet ineens anders als ik daarheen ga. Ik wil juist een statement maken; mensen uitdagen en laten zien dat je altijd kan dragen wat je wil. Want je hoeft écht niet met de grote grijze massa mee te gaan om geaccepteerd te worden. 

Iets wat ik vaak hoor is: 'Ik zou me ook zo willen kleden, maar ik durf het niet.' Of: 'Ik wil het wel, maar het staat me niet.' Ik vind dat een heel saai excuus. Probéér het gewoon eens! Het zijn kleren, als je het niks vindt, trek je ze zo weer uit. En tja, 'het staat me niet'? Als je wíl dat iets je staat, staat het je ook. Da's gewoon een kwestie van zelfvertrouwen. 

Zin in de dag Het gebeurt me niet vaak dat ik geen zin heb om me leuk aan te kleden. Sterker nog: als ik een medium outfit aan heb, baal ik daar de hele dag van. Een leuke outfit hoeft namelijk helemaal niet ingewikkeld te zijn. Vandaag heb ik bijvoorbeeld gewoon een spijkerbroek en een shirt aan, maar wél met een roze onderbroek die er net bovenuit piept. Dat is het: je kan kleding dragen, of je kan het stylen. En als ik dát doe, heb ik gelijk weer meer zin om te knallen en wat van m'n dag te maken. 

Het grappige is: door mijn roze lifestyle word ik altijd 25 geschat. Zelfs door vrienden die me al tien jaar kennen, haha. Ik snap het wel, mijn stijl is jeugdig. Maar dat betekent niet dat ik dom ben of niet serieus kan zijn. Over mijn bedrijf, Green Ambulance, ben ik namelijk juist enorm serieus. Ik verkoop daar supplementen, draag bij aan een gezondere wereld. Ik zie het als het volgende hoofdstuk in mijn roze leven. Vroeger was ik vaak ziek. Dan kan je wel roze dragen, maar ben je nog steeds niet blij. En dat is juist waar ik voor wil staan: een zorgeloos leven. Gezond én roze.’