Barbecueën als vegetariër: welkom in de arena

'Gezellig!', denk ik als iemand me uitnodigt voor een grillpartij. En meteen daarna: 'Kut.' Daar ga ik. Het mijnenveld in. Als een soort gladiator betreed ik de arena, de eierschalen krakend onder mijn voeten. Even aarzel ik: zal ik niet toch afzeggen? Voor iedereens bestwil? Maar ik doe het niet. Hallo, het is zomer, ik wil óók op een tuinstoel zitten in een rookwalm van verbrande kolen die mijn ogen doet tranen. Je weet wel, genieten van de kleine dingen in het leven.  Lees ook: Deze 10 bullshit producten vind je in de supermarkt Wat neem ik mee? Meteen doet het eerste keuzemoment zich voor: ga je zelf eten meenemen, of vertrouw je je gastvrouw/heer/persoon? Natuurlijk bied ik het wel even aan, zo ben ik opgevoed, en natuurlijk zeggen zij dat het niet nodig is, zo zijn zij opgevoed, maar wat doe je dan? Blijf je aandringen en kom je uiteindelijk opdagen met spiesjes met falafel, courgette en paprika, of neem je een sprong in het diepe? Veel vragen, weinig antwoorden. Misschien vind ik aandringen onbeleefd, misschien ben ik gewoon een stuk gemakzuchtiger dan ik toe wil geven, maar het komt vaak neer op het laatste. Wat dan weer andere worstelingen in gang zet. Komen ze. Boycot hockeypucks Zonder ondankbaar over te komen, het is óntzettend lief dat de desbetreffende carnivoor zo z'n best doet voor mij als vegetarische gast, maar het moet gezegd worden: je kunt niet zomaar alle vleesvervangers op de barbecue mieteren. Gepaneerd spul bijvoorbeeld, of die vegetarische burgers die meer op hockeypucks met erwten erin lijken dan op burgers (wie heeft dit voedsel überhaupt bedacht?) wil je liever vermijden. De carnivoor blijkt hier in veel gevallen alleen niet van op de hoogte, wat resulteert in een lang bak- en braadproces en uiteindelijk toch een slechts opgewarmde hockeypuck op je bord. 'Geniet ervan hè!!' Op de vraag 'En? Smaakt-ie?!' durf ik vervolgens geen nee meer te zeggen, want zo ben ik óók niet opgevoed. En dus zet ik de boer met kiespijn op. 'Ja, lekker!' Plofkippen represent Ook zoiets liefs: de enorme voorraad die ingeslagen wordt. Want o wee dat ze je laten verhongeren. Nu ben ik best een grote eter en ben je bovendien wel ergens op voorbereid, een barbecue is en blijft een vreetfestijn, er zijn grenzen. Maar al deze gepaneerde dingen en pucks zijn speciaal voor jou en enkel jou aangeschaft, en dus wil je ze opeten ook. Het eindresultaat? Proppen als een motherfucker. En dat terwijl je juist zo tegen plofkippen bent. Niet aanraken vriend Bovenstaande situatie kan overigens ook zo een andere kant op buigen. De organisator heeft al genoeg te regelen, dus het kan zomaar gebeuren dat tussen alle voorbereidingen door enkel een vrij schaars vleesvrij aanbod is ingeslagen. Prima, kan gebeuren, mij hoor je niet klagen. Maar dat het vervolgens de niet-vegetariërs zijn die de paar satéspiezen van tempeh wegwerken? Die valt wat minder lekker. Bovendien is het levensgevaarlijk: als ik honger heb sta ik niet voor mezelf in, en daar ben ik vast niet de enige in. In de schijnwerpers Waar je ook rekening mee moet houden als vegetariër op een barbecue: wat meer spotlight dan normaal. Er worden plotseling heel veel vragen op je afgevuurd. Heb je genoeg? Ja, echt? Vind je het lekker? Hebben we de goede dingen uitgezocht? Vind je het trouwens niet erg als je vegaburger op een plekje heeft gelegen waar ook vlees heeft gelegen? Oh, en wil je nog salade? Weet je echt zeker dat je niet te weinig hebt? Weer zo lief bedoeld, weer zo buiten de boot. Lees ook: Gevalletje nooit over nagedacht: dit is waarom er slierten aan een banaan hangen Moet je lekker zelf weten Met een beetje geluk mondt die betrokkenheid ook nog uit tot je favoriete gespreksonderwerp (maar niet heus): waar je dieetkeuze eigenlijk op slaat? Of je nou antwoordt dat je er vanwege dierenleed, duurzaamheids- of gezondheidsredenen voor kiest, er wordt regelmatig met een fanatieke verdediging gereageerd. Terwijl: het kan jou niet zoveel schelen dat oom Henk er wél voor kiest wekelijks een paar speklappen in z'n holle kies te stoppen. Moet je lekker doen, Henk. You do you, en laat mij met rust. Ach ja, goedbedoeld is het allemaal wel. En zoals de wijze Kourtney Kardashian het ooit zei: 'Kim, there's people that are dying.' Daarbij is er altijd nog the good old stokbrood met kruidenboter. Veel koolhydraten en nog veel meer knoflook, precies zoals ik mijn eten graag zie. Of nou ja, behalve als je vegan bent. Arme vegans.