Het verbaast me dat dit uur fysiek geweld op MTV langs alle ophef glipt

Er volgt een korte voorstelronde. Naam, leeftijd, het aantal bedpartners en natuurlijk of ze voor lust of voor liefde komen. De voorstelronde wordt afgewisseld met shots waarin iemand seksuele bewegingen richting een volleybal maakt. Ik vraag me af hoe die gesprekken met de productie gaan. ‘Dan ga je hier staan en neem je die bal even goed te grazen.’ Nu werk ik bij de tv en weet ik hoe een en ander werkt. Maar kandidaten vinden die zichzelf de spermabank van de villa willen noemen, is een kunst. Verzint iemand dat dan vooraf? flitst er door mijn hoofd.

Ik heb het over het tv-programma Ex On The Beach. Het concept: MTV vliegt een hele bups jonge mensen naar een zonnig oord, om ze met te veel drank in een te kleine villa te proppen. Vervolgens worden hun exen ingevlogen. Of het een echte ex is, maakt niet uit. Gedeeld speeksel in het verleden is al voldoende. En na deelname volgen gegarandeerd duizenden extra Instagram-volgers.

Sinds 1999 hebben we een enorme stap gezet. Nederland sloeg toen steil achterover van de seksscène van Bart en Sabine in Big Brother. Seks op tv, dat kon niet. Dan kom je toch nooit meer ergens aan de bak? In Ex On The Beach draait het juist om scoren. In dat opzicht is het programma best feministisch. De vrouwen doen niet onder voor de mannen. En sletten bestaan niet. Dat relaties die toxic zijn worden genormaliseerd even terzijde.

Alleen is in dit programma liefdesdrama niet genoeg voor die extra Instagram-volgers. Je moet opvallen voor de airtime. Dus mag er ook lekker een potje gevochten worden. De productie heeft zelfs bodyguards in de villa rondlopen. Gek genoeg niet om vechtpartijen te voorkomen, alleen om de partijen uit elkaar te halen.

De schrammen, gebroken nagels, krassen en uitgetrokken extensions worden elk seizoen erger. Doordat er geen consequenties aan een vechtpartij vastzitten, zijn alle deelnemers vogelvrij verklaard zodra ze de villa in stappen. Het verbaast me dat dit uur fysiek geweld op MTV langs alle ophef glipt.

Eerder kregen kandidaten van andere tv-programma’s, zoals Love Island, psychologische begeleiding nadat twee kandidaten zichzelf van het leven beroofden. Realityshow The Villa werd van de buis gehaald na grensoverschrijdend gedrag, al moest Tim Hofman daarvoor wel eerst bij RTL voor de deur staan. Is geweld minder erg, kun je je afvragen? Een gevalletje ‘moet je maar niet meedoen’? Dat klinkt voor mij akelig veel als ‘maar haar rokje was ook heel kort’.

Het voelt alsof het bij dit soort programma’s eerst heel erg fout moet gaan voordat er actie wordt ondernomen. Helemaal de schuld afschuiven wil ik trouwens niet. Want er ligt ook een verantwoordelijkheid bij mij als kijker. Want waarom wil ik hiernaar kijken? Ik verkoop het aan mezelf als guilty pleasure. Alleen voelt dat steeds meer guilty en steeds minder pleasure nadat er weer iemand in elkaar is gemept. Daarom heb ik ondanks mijn liefde voor reality- en trash-tv besloten afscheid te nemen van Ex On The Beach. Maar dat neemt niet weg dat de productie inmiddels bezig is met het zoeken van kandidaten voor seizoen negen.