Sexy time - De bruiloft #1: 'Zijn staalgrijze ogen turen in de mijne'

De uitnodiging voor de bruiloft van Therese ligt ongeopend op de salontafel. Natuurlijk zag ik het aankomen. Zij en Dennis zijn al ruim zes jaar zo verliefd als wat. Hij heeft haar gevraagd tijdens hun reis naar Mexico, en het filmpje van haar antwoord en de tranen van geluk heb ik meerdere malen afgunstig bekeken op Insta.

Zij wel.

Dario zit zoals altijd na de lunch te werken in zijn kantoortje boven. Sinds hij thuiswerkt zie ik hem minder dan toen hij nog gewoon iedere ochtend naar zijn werk ging, en 's avonds terugkwam. Nu is het na het eten 'nog even gauw wat afmaken' en zit ik negen van de tien keer alleen op de bank een serie af te kijken die we samen vol goede moed zijn begonnen.

Ik wil niet zeggen dat ik ongelukkig ben, maar er is duidelijk iets dat ik mis. Ik wil ook dat geluk wat ik bij anderen zie. En jaha, ik weet dat social media niet het echte leven toont en zo, maar toch, je gaat me niet vertellen dat al die verliefde koppels gefabriceerd zijn.

Therese is mijn allerliefste nichtje, en ik weet dat zij en Dennis oprecht gelukkig zijn. Ik zie het op iedere familiebijeenkomst met eigen ogen. Hij adoreert haar, zij hem, en toch is het niet zo'n misselijkmakend klef stel. Het kan dus wel. Het bewijs liegt er niet om.

Met een zucht schenk ik mezelf nog een glaasje witte wijn in en klik op de volgende aflevering van Bridgerton. Ik zak steeds dieper in de bank en steeds verder in mijn eigen dagdromen. Waarom lijkt iedereen het te kunnen vinden, behalve ik?

Zes weken later is het zover. Ik trek mijn jurkje recht en adem diep in en uit. Door een onverwachte werktrip kon Dario niet mee, en dus hang ik aan de arm van mijn beste vriend Stan die nu fungeert als mijn plus one.

'Kijk nou, al die types. Wow, misschien zit er hier iets voor je bij,' zegt hij stoutmoedig.

'Schat, Dario en ik zijn nog steeds samen, he.'

'Ja, maar we weten allebei dat dat een aflopende zaak is. Sorry lieverd, maar ik hoor niks anders de afgelopen maanden dan dat je unhappy bent en liever single door het leven wilt. Je kan het maar beter zo snel mogelijk doen. Nu ben je nog leuk.'

Hij kijkt me met één opgetrokken wenkbrauw aan en ik zucht. Ik weet dat hij gelijk heeft, maar waarom is het dan zo verdomd moeilijk om het uit te maken? Het zal vast de gewenning en routine zijn van het leven dat we samen hebben opgebouwd, Dario en ik.

'Ik moet me even excuseren mop, ben zo terug,' Stan knipoogt en maakt een rondje met zijn wijsvinger, waar hij duidelijk mee aan wil geven dat ik me tussen de mensen moet begeven en moet socializen. Bah. Niet een van mijn sterkste punten.

Eén voor één kijk ik de gasten allemaal aan. Ze zien er bijna onaards mooi uit in hun prachtige jurken en kostuums. Ik voel me totaal misplaats en doe een paar stappen achteruit, als ik tegen iets aan bots en me verschikt omdraai.

'Sorry, ik zag je niet,' stamel ik tegen de meest aantrekkelijke man die ik ooit in mijn leven heb gezien. De zon achter zijn hoofd geeft hem een gouden omhulsel, en zijn staalgrijze ogen turen in de mijne. Ik voel mezelf direct heet worden vanbinnen.

'Geen zorgen, gelukkig zag ik jou wel.'

Hij grijnst en zijn stem trilt na onder mijn huid. Een twinkeling in zijn ogen verhult dat hij blij is met wat hij ziet. Ik slik en haal uit ongemak mijn hand door mijn haren.

'Jeroen, aangenaam.'

Hij reikt me zijn grote hand aan en bij het aanraken van zijn huid voel ik een elektrische schok. Ik trek mijn hand uit reflex terug.

'Niet bang zijn, verder ben ik totaal niet gevaarlijk.'

Ik glimlach om zijn woorden, maar mijn onderbuikgevoel vertelt me dat dat de grootste leugen zal blijken.

Wordt vervolgd.