Nu de kinderen ouder zijn, vind ik vakanties met elkaar een stuk leuker

Met baby's op reis verplaats je je thuissituatie naar een andere plek, maar dan niet met alle comfort van je eigen huis. Een krijsende baby in een reiswieg naast je hemelbed zorgt niet bepaald voor dampende seks. Thuis overigens ook niet. In die tijd vond ik het juist fijn om soms even weg te zijn zonder ze. Het enige wat ik dan deed, was uitslapen, bijslapen en slapen.

In Harlingen stappen we op de boot. De achterblijvers zwaaien enthousiast vanaf de kade alsof we emigreren naar Australië. Als enige zwaai ik enthousiast terug. Het waait hard en de lucht is grijs. Ik heb ineens ontzettend veel zin in een kroket. Zeelucht maakt hongerig.

De jongens rennen met hun voetbal van hot naar her en schreeuwen commando's naar elkaar. Zonder enig resultaat probeer ik ze in het gareel te houden. Binnen zie ik twee kleine meisjes aan een tafel zitten. In alle rust zijn ze aan het kleuren. Ik voel lichte jaloezie. Die van mij staan nog net niet op de reling van de boot om een ingooi te doen met hun bal.

De zon begint door te breken, het lijkt erop dat we de komende dagen geluk hebben met het weer. Regenachtige dagen op een eiland met twee kleine jongens is geen vakantie. Kroketten worden gehaald. Na een dik uur varen komt het eiland in zicht. De hoorn van de boot schalt over het eiland. Iedereen staat op en verzamelt zich bij de uitgang. Als een stel uitgelaten koeien die de hele winter op stal hebben gestaan lopen we met z'n allen over de loopbrug richting fietsverhuur. De verhuurder rookt een shagje in de zon. Achter hem staan honderden fietsen tegen elkaar. Het is duidelijk laagseizoen.

Ik hoor onze jongste druk discussiëren met z'n vader over een mountainbike. Floris moet lullen als Brugman om hem op een fiets te krijgen passend bij zijn leeftijd. We hebben nog een lang weekend te gaan. Tranen worden gedroogd en we vertrekken richting hotel. We stoppen minstens twee keer vanwege te koude handen omdat de oudste aan de start van de fietstocht weigerde handschoenen aan te trekken. Het hotel ligt achter een duinpan dicht bij de zee.

Hijgend trappen we met z'n vieren de heuvel op. Deze keer hebben we bewust voor een kindvriendelijk hotel gekozen. Esthetische hipsterhotels hebben het vaak niet op met jonge kinderen en hun geschreeuw. Nu wacht ons een bowlingbaan, verwarmd zwembad en andere schreeuwende kinderen.

Naast het hotel zit een strandtent waar we een hap gaan eten. Om te zorgen dat ze zich niet stoeiend door het restaurant begeven verzin ik een dobbelspel. We gaan er helemaal in op. Terwijl de broertjes gierend van het lachen over elkaar heen vallen, voel ik dat ik naar ze moet kijken. Het liefst zet ik de tijd stil. Niemand mag vanaf nu een dag ouder worden. Alles moet blijven zoals het is. Want over een uur plak ik ze weer achter het behang.