Ik ben een kind van een moeder die verplicht naar de kerk moest

Dat en het feit dat de kerk een grote rol speelde in de heksenverbrandingen maakte dat ik nooit in de richting van het christendom heb gekeken. Letterlijk: ik dacht dat Mozes de vader van Jezus was. Door mijn beeld van de kerk als instituut heb ik de teksten nooit een kans gegeven. Terwijl Jezus (zo leerde ik in een gesprek met chatgpt op zondagavond om 22:30) het opnam voor een vrouw die ze wilden stenigen voor overspel. 'Gij die zonder zonde is, werpt de eerste steen.' Dus in dat licht lijkt het me niet dat hij de moord van 60.000 heksen zou hebben goedgekeurd. 

Ook in de discussie van 'geloof je wel of niet' ontbreekt het midden. Het ontdekken vanuit nieuwsgierigheid. Terwijl, als iemand zou zeggen: 'wil je een tekst lezen die bijna 2000 jaar oud is?', dan zou ik spontaan een oude wereldkaart aan de muur ophangen en daarop random punaises vastpinnen. Ook zou ik alleen nog maar beige archeologen kleding dragen en whisky drinken terwijl ik de teksten lees. En dat is hoe ik er nu in sta. Heeft dit iets te maken met mijn on-uitgekomen droom om in de voetsporen van Indiana Jones te stappen? Misschien. Lees ook: Pak je gemberkoekjes erbij want ik ga mijn feestdagen geheimen delen 

Maar ik geloof dat er geheime kennis verborgen ligt in de heilige teksten van de Bijbel, de Koran, de Veda's etc. Maar ook in de oudere mythische teksten zoals de Tao te Ching, het Egyptische dodenboek en de smaragden tafel. 

Dus de volgende keer als je aan mij vraagt, wat ben je aan het lezen? 

'Oh, het is niets, alleen de sumerische kleitabletten, uit het oude Mesopotamië. Je weet wel de teksten waarin ze 3000 jaar v.Chr. de bewegingen van de planeten voorspelden.'

Zoek dekking. Of zorg ervoor dat je niet naast mij op een strandbedje komt te liggen met deel 2 van Confessions of a shopaholic.