Het is wasdag. Daar wordt James normaal gesproken heel blij van, maar deze keer wordt hij lastiggevallen.

In de achtertuin van de buren staat een steiger die bijna tot de wolken komt. De schilders die op de steiger werken, luisteren alleen maar naar Nederlandstalige muziek. Vanochtend werd ik wakker omdat een van de schilders Onderweg van Abel aan het meefluiten was. Ik deed de deur dicht.

De schilders zijn alweer een paar uur bezig als ik met een ongeïnteresseerde veertigerserectie uit bed stap. Het is vandaag wasdag. Ik ben dol op wasdag. Gewoon al het feit dat we een dag uittrekken voor iets wat we in een uurtje kunnen doen. Het mooiste aan wasdag vind ik dat ik het al jaren doe, maar kennelijk niets onthou. Elke keer weer kijk ik naar die twee bakjes in de wasmachine en gok ik waar de wasverzachter in moet. Als de was minder lekker ruikt dan vorige week, weet ik dat ik verkeerd heb gegokt.

Wasverzachter is ook een ding. Sinds wanneer is dat spul zo in zichzelf gaan geloven? Er staan vijf soorten wasverzachter naast onze wasmachine. Paradise Secret, Pink Sensation, Jasmijn & Sandelhout, Bohemian Blossom en Passiebloem & Bergamot. Ik weet niet wat er tijdens deze brainstormsessies voor wasverzachternamen heeft plaatsgevonden, maar ik denk dat de cocaïne gratis was.

Anderhalf uur later klap ik ons wasrek uit en zet ik het neer op ons terras. Op het moment dat ik het eerste kledingstuk uitklop, kan ik de schilders horen giechelen. 'Vinden jullie dit grappig?' vraag ik, terwijl ik ruzie heb met een van de pijpen van de sportbroek van mijn vrouw.

'Het is gewoon heel modern. Niet heel stoer, maar wel modern,' zegt een schilder met stekeltjeshaar.

'Hoezo bepalen jullie wat stoer is? En wat is er zo stoer aan jullie werk dan? Jullie zijn raamkozijnen donkergroen aan het verven. Met alle respect, maar daar gaan jullie ook geen militaire onderscheiding voor krijgen. En als jullie echt stoer waren, stonden jullie op een ladder in plaats van op een steiger.'

'Zo, zo, meneer de huismoeder is niet op haar mondje gevallen,' zegt de Grote Smurf van de schilders. Hij heeft de baard van iemand die niet meer met zijn vrouw wil kussen.

'Stoer hoor, maar in feite zijn jullie gewoon make-upartiesten voor huizen. Ik ben dol op make-upartiesten. Jullie zijn de raamkozijnen lekker aan het stiften,' schreeuw ik. De schilders fluiten naar me alsof ik een mooie vrouw ben. 'Als jullie zo doorgaan, klim ik vannacht op jullie steiger en verf ik alle kozijnen rood.'

'Rustig aan, zit je in de overgang, of zo?' vraagt stekeltjeshaar.

'Nee, maar jullie halen de passiebloem in me naar boven,' zeg ik, voordat ik een stukje van Onderweg van Abel zing:

Het zit nog veel te diep in mij

Maar ik vergat hoe jij me zag

Dat ik zo anders ben dan jij