'Ik zou voor mijn bachelorette party wel iets gestoords willen doen, zoals voor de laatste keer een taart proeven voordat ik ga diëten'

Welkom bij Love is Blind Habibi. De Netflix-show waarbij mensen achter een muur met elkaar op date gaan. Op zoek naar een antwoord op de vraag: is de liefde blind? Dit seizoen is de hitshow geland in de Arabische wereld. Wat resulteert in Duizend en een nacht, droomachtige plaatjes. En hoewel ik geloof dat ze hun best hebben gedaan om de meest moderne mensen te casten voor dit seizoen, kruipt er een masochistische ongelijkheid tussen mannen en vrouwen door de muren van de pods naar binnen. 

Zoals wanneer een vrouw vraagt, 'Hoe ga je om met boosheid?' En de man in de andere pod vol trots zegt: 'Ik sla niet!' Of wanneer een danseres een ultimatum wordt gesteld. 'Je moet stoppen met dansen of wij stoppen met elkaar.'

'Ik ben als man het hoofd van het huis, ik bepaal.'

Door streaming platforms komt in steeds grotere mate de wereld via onze woonkamer binnen. En dat is mooi, maar het heeft ook een duistere kant. Want wat als je veertienjarige dochter dit ziet? Zonder een disclaimer van 'hey dit is achterhaald en gestoord.' Want die disclaimer, die is er niet.  Het wordt als een datingprogramma weggezet, maar ondertussen worden de rechten van vrouwen geminimaliseerd. 

Lees ook: Hoe kun je gelukkig zijn als je in het westen bang moet zijn voor een sociale afspraak in een warm café?

Het kan ook anders, zoals bij ouderwetse Disney-films waar een boodschap in beeld verschijnt: 'Dit programma bevat negatieve weergaven en/of een slechte behandeling van mensen of culturen etc'. Ik denk dat we dit concept breder moeten inzetten. Zodat mensen op een veilige manier kunnen leren over andere culturen. 

Gelukkig kiest de danseres ervoor om te blijven dansen. En geeft zij ons de boodschap die niet in tekst op het beeld verschijnt. Beperk nooit jezelf uit angst voor een ander. Hoe erg de (pod)muren ook op je afkomen. Blijf dansen. Kies voor jezelf.