Anna Karolina #344: hoe krijg ik Sebastiaan weer terug?

Het enige wat door mijn hoofd schiet is dat Dex contact heeft gehad met Sebastiaan.

Hij weet dus hoe hij hem kan bereiken. Ik moet Dex aan mijn kant zien te krijgen en ervoor zorgen dat ik erachter kom waar Sebastiaan uithangt. Alleen zo kan ik mijn liefde vertellen dat alles wat tussen mij en Alejandro is voorgevallen puur lichamelijk was en niets af heeft gedaan aan mijn liefde voor hem.

Zelfs als ik het in mijn hoofd tegen mezelf zeg klinkt het raar. Sinds wanneer kan ik dat? Mijn lichaam scheiden van mijn gevoel? Ik herinner me de gesprekken in een ver verleden met Daan. Die grapte nog toen we net een affaire kregen: 'Dat ga ik je nog leren schatje, dat gevoel los kan staan van seks.' Ik vond dat toentertijd een misselijkmakende opmerking. Volgens mij stuurde ik toen niet eens een antwoord, omdat ik niet wist hoe te reageren op zoiets pretenties en onzinnigs. Want dat was het in mijn beleving zeker.

Wat ik had met Daan was verre van zomaar seks, en dat geldt ook voor Sebastiaan. Maar Alejandro is een ander verhaal. Nee, daar zie ik verder niets in dan de heftigheid van ons lichamelijke samenzijn. En ook al kan ik nog dagdromen over zijn brute handen en zijn harde die al zijn woede in me ramde; er is geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken een heuse relatie met zo'n man te beginnen. Het was puur overleven. En reactie op de kaarten die ik in mijn handen kreeg en waar ik mee moest zien te winnen.

Maar dat hij gevoelens voor mij zou krijgen, lag niet in de planning. En dat Sebastiaan ons samen zou zien of horen al helemaal niet.

Natuurlijk hangt de donderwolk van Alejandro nog iedere dag boven mijn hoofd. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat hij me niks meer doet. Ook al was het allemaal slechts lijfelijk, het kruipt toch onder je huid en vormt je. Vreemd om te beseffen dat je een deel van jezelf kan missen. Dat onbegrensde, wilde en ongeremde dat er tussen ons was, is niet meer. Misschien voelde het ook zo omdat ik wist dat ik het puur deed om te overleven en om hem aan mijn kant te krijgen.

Na één keer seks voel ik het al. Een deel van de ander leeft voort in mij. Alsof ik hem kan voelen bij het sluiten van mijn ogen. Zijn ademhaling, hartklopping, geur, stem; alles kan ik voor de geest halen, en het is alsof ik hem kan zien in zijn eigen realiteit. Het zal wel een illusie zijn, maar het voelt zo echt. Ieder moment van de dag kan in intunen op de man waar ik ooit mee ben geweest.

Net als met Sebastiaan.

Iedere dag probeer ik hem op te zoeken met beelden binnenin mijn ziel, en als ik geluk heb vind ik hem en tune ik in op zijn frequentie. Dan zie ik hem in het warme Mexico. Ik voel hem. Stuur hem liefde toe. Hij mag me niet vergeten. Niet vergeten dat ik van hem houd en van hém alleen. Verdomme, waarom is het voor hem wel geoorloofd om seks te hebben en er niks bij te voelen, en voor mij niet? Hij heeft toch ook met Isabella gerold? Daar ben ik onderhand ook wel weer aan gewend geraakt, en ik heb 't een plek gegeven.

Ik kijk nog een keer naar de foto, naar zijn gezicht. Ik mis hem enorm. Met lome stappen loop ik de trappen weer af.

'Ik heb honger. Heb je wat te eten?' vraag ik alsof er niks aan de hand is, en ik kijk Dex aan. Hij is inmiddels in de keuken bezig. Isa en Sasha kijken op.

'Ik gooi wat kip met groenten in de oven.'

'Lekker.'

Deze keer geen polonaise aan mijn lijf. Deze keer moet ik het anders aanpakken.

Wordt vervolgd.