James Worthy is op de reünie van zijn basisschool. Hij komt niet alleen zijn oude vlam tegen, maar ook zijn pestkop.

De reünie van mijn basisschool is in een zaaltje waar normaal alleen maar bruiloften plaatsvinden. Onder de tafel waar de dj-apparatuur op staat, liggen twee plastic vorkjes waar niet zo heel lang geleden nog bruidstaart mee is gegeten. Bij de bar sta ik naast het meisje op wie ik als negenjarige jongen extreem verliefd was. Ze had vlechtjes en een mooie broodtrommel. De gevoelens die ik voor haar had, heb ik nooit wereldkundig gemaakt. Grotendeels omdat ik nu pas weet wat ik toen voelde. 

En ik twijfel of ik het aan haar moet vertellen. Heeft het zin om als 44-jarige man te zeggen wat je als negenjarige jongen allemaal voor iemand voelde? Is zinloos vleien vleiend of vooral zinloos? Zij heeft een man en drie kinderen en ik heb een vrouw en één zoon. Cupido's pijlen komen vanzelfsprekend niet meer door onze borstkassen heen. Onze toekomsten zijn geclaimd. Ons bloed heeft 'BEZET' op onze harten gekrijt.

'In 1989 was ik verliefd op jou,' zeg ik. Het klinkt veel zwaarder dan ik het had willen laten klinken. Het klinkt bijna als een verwijt. Alsof ik het haar kwalijk neem dat ze niets doorhad.

'Waarom was je verliefd op mij dan?' vraagt ze.

'Vanwege je broodtrommel en je vlechtjes.'

'Mijn broodtrommel?' vraagt ze met een vertwijfelde glimlach.

'Ja, van alle meisjes had jij de grootste broodtrommel. Ik wilde mezelf in jouw trommeltje verstoppen en dan met je mee naar huis gaan. Ik wilde je gewoon leren kennen, denk ik. Dit klinkt vast eng, maar zo bedoelde ik het vast niet. Ik was negen jaar oud. Ik was veel te jong om eng te zijn.'

'Het klinkt ook wel schattig. Verontrustend schattig. Je had ongetwijfeld te veel sprookjes gelezen, of zo. Het klinkt namelijk als een sprookje. De broodtrommelprins,' zegt de vrouw die ook geen negen meer is.

Dan zie ik hem binnenkomen. De pestkop. Dimitri. Alleen die naam al. Dimitri's kunnen maar twee dingen worden. Of ze worden dj of ze worden gevolgd in een aflevering van Jambers. 'Dit is Dimitri. Overdag werkt hij als vorkheftruckchauffeur in de haven, maar in de nacht hebben Dimitri en zijn vriendin seks in verlaten speeltuinen.'

Ik wil hem aanspreken en mijn Wikipediapagina aan hem laten zien. Ik wil hem laten zien dat zijn verachtelijke gedrag mij niet heeft gebroken. Toen niet en nu niet. Maar Dimitri ziet er ongelukkig uit. Hij pestte mij, maar het leven heeft hem zo te zien compleet overhoopgepest. Hij ziet eruit als de geluidsman op de set van een matige pornofilm.

'Hoe gaat-ie met jou, Dimitri?' vraag ik. 

Hij kijkt me in de ogen en daarna naar zijn eigen schoenen.

'Jij zult me wel haten. En terecht.'

'Nee, man. Ik haat je niet.'

Dimitri ziet er ongelukkig uit. Te ongelukkig om te kunnen haten. Ik wil hem in mijn broodtrommel stoppen en mee naar huis nemen.