Spotify Wrapped? Nee, Sarah Janneh Wrapped: ze is bijna 31, tijd voor een recap.

Ik ben bijna eenendertig. Dat kan maar één ding betekenen. Een prachtig overzicht van alle punten waar ik me weer niet aan gehouden heb. Ik deel deze column op in de hoofdthema's van afgelopen jaar. Liefde, destructie, hypochondrie. Met als rode draad: TELEURSTELLING. 

We kunnen na dit jaar van oprecht proberen het om te draaien, concluderen dat ik het gewoon niet in me heb. Ik ben niet die meid die om zeven uur in de ochtend op een rocycle zit met een spinazieshake, een stabiele relatie, geen paniekaanval en een spaarrekening. Ik ben die meid wier liefdesleven je zou omschrijven als hoge pieken en diepe dalen, therapie tegen de gierende paniekaanvallen en lauw bier. 

Laten we van start gaan met het eerste thema: liefde. Als we kijken naar de cijfers van het afgelopen jaar, zien we één ding heel duidelijk naar voren komen. In drie woorden zou je kunnen zeggen: SINGLE AS FUCK. Ja, lieve mensen, er ligt nog steeds geen lieve labrador-boy op mijn bank. Nee, op mijn bank lig ik met een fles natuurwijn en de bestelling van EasyToys. Natuurlijk wil ik nog steeds tongen met mijn geliefde op de bank, maar ik weet gewoon niet WAT DE NEUK ik allemaal aan moet met die gevoelens en al mijn trauma's en angsten die dan naar boven komen. Dus de meid zit weer bij theatergroep Therapie om van die hoge pieken en diepe dalen een stijgende lijn naar boven te maken.

Het tweede thema dat we gaan bespreken is destructie. Als we kijken naar de statistieken van dit onderwerp, zien we dat er in februari een zeer stabiele lijn is. Dat was de maand dat ik had besloten niet meer met een glas bier en een Marlboro Light door het leven te gaan. Goed dat ik me voelde. Energie voor tien, geen katers en een stem als een nachtegaal. Maar ook dit was blijkbaar dit jaar niet genoeg reden om het om te draaien, want als we kijken naar de maanden daarna – en vooral de zomermaanden – zien we weer een enorm dalende lijn richting het afvoerputje van het leven. Wat we kunnen leren van het afgelopen jaar is dat al mijn thema's en de uitingen daarvan allemaal met hetzelfde te maken hebben. Dingen voelen en daar oké mee zijn. 

Het laatste thema van het jaar is: hypochondrie. Als we kijken op een schaal van één tot 'gaat-ie lekker met je?' ging ik helemaal naadje hier. Ik heb alles weer gehad volgens Google. Gierende chlamydia, kniekanker, loslatende ogen, acute doofheid en ik ben weer honderd keer gestorven en weer opgestaan (GTST was er niks bij). Thuisdokter.nl is voor sukkels en ChatGPT is wat de klok slaat. Omdat het voelt alsof ik dan met de doktersassistent aan het typen ben. En als ik duizend keer vraag duidelijker en korter te antwoorden, kom je altijd uit op: 'Ja meid, dit zijn je laatste maanden.' 

Wat is de conclusie van dit verhaal? Alles staat in verbinding. Als mijn liefdesleven suckt, wil ik bier en als ik te veel bier drink, krijg ik paniek. Komend jaar staat in het teken van die angsten onder ogen komen, en er maar mee te gaan zitten. Volgend jaar kom ik bij jullie terug met de nieuwe statistieken.

Sarahs gloednieuwe column komt uit &C's nieuwste januarinummer 'Fris erin' die je vanaf morgen in de winkels haalt, en vanaf vandaag al hier: