Anna Karolina #348: terug naar de hel met dex

'Dex, wat, wat was dit?'

Ik schreeuw het uit. Aan alles voel ik dat er iets erg mis is. Met trillende handen druk ik de hoorn weer tegen mijn oor:

'Sebastiaan! Sebastiaan!', blijf ik roepen door de telefoon, maar ik hoor alleen maar vage weggeluiden. De knal die ik zonet hoorde kan en mag niet betekenen wat ik denk dat het betekent.

'Anna, wat is er? Wat is er?', Dex kijkt me nu ook met grote ogen aan. Ik voel de ruimte om me heen draaien en voor ik het weet valt alles weg.

'Anna, Anna,' ik hoor de stem van Isabella en voel haar kleine koude hand strelen over mijn wang. Als een zonet opgewonden pop veer ik rechtop en ik grijp Dex bij de schouder.

'Wij moeten erheen. Er is iets vreselijk mis met Sebastiaan. Hij heeft een ongeluk gehad. Ik voel het. Ik moet erheen.'

Zijn blik lijkt een calculatie te maken en dan volgt de verlossende knik.

'Pak je spullen,' zegt hij kordaat en begint op zijn telefoon te tikken.

'Ik heb niks hier. We kunnen gaan,' zonder naar me op te kijken loopt hij naar de voordeur en ik volg hem.

'Anna, weet je wel zeker dat dit een goed idee is? Misschien is het wel een val. Ze weten dat er slechts één iemand is waarvoor jij je weer in de hol van de leeuw zou begeven. Denk na. Ik ken die gasten.' Isabella doet een poging om me tegen te houden, maar niemand kan me nu weghouden van hem.

'Hij is daar alleen. Ik moet hem helpen.' Ik laat de zware deur achter ons dichtvallen.

'Hier, zet deze op. We gaan met de motor.'

Ik doe wat hij me opdraagt. Totaal geen zin om mijn gedachten erover te breken hoe te geraken in Mexico. De logistiek van deze onderneming mag hij voor zijn rekening nemen. Ook al ken ik de man niet, ik ben blij dat ik niet alleen ben in dit. Zijn snelle handelen geeft me het vertrouwen dat hij weet wat wij aan het doen zijn.

'Snel. Ik heb net vernomen dat er een ernstig ongeluk heeft plaatsgevonden op de plek waar Sebastiaan voor het laatst is gezien. Ik ben bang dat dat is wat je hebt gehoord. Ze hebben me alleen kunnen vertellen dat er meerdere auto's betrokken waren en dat er geen ambulance is getraceerd,' Dex spreekt de woorden monotoon uit, zonder enige emotie. Ik zie zijn oogleden trillen en de rechterhoek van zijn lippen trekt naar boven. Ook al probeert hij het, ik zie dat het horen van dit nieuws hem zeker wat doet.

'Ik wist het. Hij is in levensgevaar!', schreeuw ik nu panisch uit. De tocht naar het vliegveld duurt een tiental minuten, maar het voelt als een eeuwigheid.

'Daar is het toestel. Kom. Er gaan meer mannen mee. We houden Sebastiaan al een tijdje in de gaten via de satelliet.'

'Wat? Jij weet precies waar hij is?'

'Natuurlijk. We laten een van onze mannen niet zomaar in het wild op het terrein waar hij de grootste schade heeft aangericht. Dat is pure zelfmoord en dat laten wij niet gebeuren. Wij zijn verantwoordelijk voor de pionnen in het veld, die wij zelf daar gepositioneerd hebben. Al is het in dit geval anders, want hij heeft dit op eigen initiatief gedaan.'

'Waarom heb je het dan zover laten komen? Waarom moest dit ongeluk gebeuren?'

'Dit zagen wij niet aankomen. We dachten dat onze man waar hij logeerde aan onze kant stond en hem daar zo lang mogelijk zou houden. Het gedrag van Sebastiaan de laatste weken is op z'n minst zorgwekkend te noemen. Er is duidelijk iets vreemds aan de hand. Er is iemand bij betrokken waar wij geen weet van hebben. Het kan niet anders dan dat er een mol is. Maar vertrouw me op mijn woord: als Sebastiaan niet meer zou leven zou ik dat allang van de vijand hebben vernomen. En als ze hem hebben ontvoerd of iets dergelijks ook. Er is iets anders aan de hand. De auto die na het ongeluk betrokken was bij het meenemen van het lichaam van Sebastiaan, was een, voor ons, onbekend wagen. En we zagen een vrouw op de beelden. Hij is meegenomen door een vrouw.'

Ik kan het niet uitleggen, maar het idee dat Sebastiaan meegenomen is door een onbekende vrouw verwondt me meer dan als ik zou weten dat Alejandro hem heeft. Alejandro zou niet verantwoordelijk willen zijn voor het breken van mijn hart. Maar een vrouw, een vreemde vrouw, die hem nu onder haar hoede heeft meegenomen, wie weet wat zo'n mens zich in het hoofd heeft gehaald.

Wordt vervolgd.