Sexy time - Een tweede kans op liefde #1: 'Danny kust me net iets te dicht tegen mijn lippen aan en ineens herinner ik me iedere aanraking'

‘Hij komt morgen, dus je moet komen. Jullie moeten dat wat er tussen jullie speelt echt oplossen.’

Machteld kijkt me streng aan, terwijl ze een slok neemt van haar dampende zwarte koffie. Ik laat mijn hoofd rusten op een kussen en kijk naar haar uitnodiging op mijn mobiel.

Ik snap niet hoe die vrouw haar koffie zo heet kan drinken zonder haar tong te verbranden.

‘Het lijkt me geen goed idee om moeilijke gesprekken te voeren op een feestje. Het komt wel een andere keer. En eigenlijk is er helemaal niks aan de hand.’

‘Niks aan de hand? Jullie zijn allebei vrienden van mij, maar ik kan jullie nooit in één ruimte zetten sinds dat hele gedoe. Zelfs ik word er vet ongemakkelijk van. Los het op.’

‘FYI, hij doet raar, niet ik.’

‘Hou toch op Suus, jullie doen allebei raar. Juist zo’n feestje zorgt voor een ongedwongen sfeer. Er zijn meer mensen bij. Iedereen is dan uitgelaten en gezellig en dan kunnen jullie het, wat het ook allemaal is, uitpraten. Jullie blij, wij blij, en met wij bedoel ik mezelf.’

Ze lacht haar aanstekelijke lach en ik weet dat ik haar niks kan weigeren.

‘Okay, ik kom wel even langs. Maar je zult zien, het gaat fout.’

Ze lacht triomfantelijk en begint gelukkig over haar te knappe collega, waardoor het gesprek over Seb en mij klaar is. Het idee alleen al om hem onder ogen te moeten komen, geeft me de zenuwen. Ik ontloop hem niet voor niks. Ooit hadden we iets. Ooit, in een ander leven. Iets ondefinieerbaars. Tegenwoordig zou men het vast een situationship noemen, want het valt niet helemaal uit te leggen wat we precies hadden. En dat is het nog steeds niet. Allebei in een relatie vielen we als een blok voor elkaar. We begonnen berichtjes over en weer te sturen en af te spreken, maar alles heel kuis en onschuldig. Op lichamelijk niveau dan, op zielsniveau viel ik als een malle voor hem. 

Het beangstigde me. Ik wist niet hoe ermee te dealen. Het was beter om hem niet te zien, dan om iedere keer geconfronteerd te worden met een persoon waarvan je weet dat het je zielsverwant is, je DNA, maar waar je nog compleet niet aan toe bent. Dus zo geschiedde. Ik koos ervoor mijn hoofd van hem te keren en me te richten op anderen. Het voelde makkelijker en lichter. Simple stupid. 

Maar toen kwam ik daar jaren later Machteld tegen en werden we vriendinnen. En uit het niets, tijdens een van onze eerste gesprekken dropte ik zijn naam en keek ze me versteld aan. 

‘No way, Seb? Dat is een van mijn beste vrienden.’

Ik verslikte me in mijn wijn en voelde dat het universum een grapje met me uithaalde. Na al die jaren werd hij alsnog mijn leven in gekatapulteerd. Het maakt blijkbaar niet uit met wie je wat doet en voor hoe lang, de juiste persoon is toch al voor je uitgezocht en zal altijd weer zijn weg naar je terugvinden. 

In mijn paillettenjurk en op ongemakkelijke hakken sta ik de volgende avond voor het huis van Machteld. Ik zucht diep en twijfel of ik wel moet aanbellen, maar als vanzelf drukt mijn vinger op de bel en gaat de deur open. De muziek staat hard, de stemmen stampen over elkaar heen als  botsauto’s op de kermis. Ook al wil ik het niet, toch kijken mijn ogen schichtig heen en weer, op zoek naar hem. 

‘Babe! Je bent er.’

Machteld knuffelt me hard, zoals alleen zij dat kan en kust me op mijn lippen. 

‘Adem in, adem uit. Hij is er.  Seb is hier.’

‘Eh, ja, wat doe je raar, dat was toch ook de bedoeling. Daarom heb je me toch hierheen gelokt.’

‘Ja, babe, maar hij is niet alleen.’

Haar ogen verraden medelijden en ik zie in de hoek van de kamer Seb staan met een beeldschoon meisje, dat met een brede glimlach en een twinkeling in haar ogen naar hem opkijkt. 

‘Lekker dan. Ik ga.’

‘Jij blijft.’

Nog voor ik kan weglopen voel ik ineens een arm om mijn middel. 

‘Tara.’

Ik draai me boos om. De ogen van Danny kijken me vrolijk aan. Mijn maag verkrampt. Dit kan er ook nog wel bij.

‘Danny! Jij zat toch in Australië.’

‘Heel goed. Zat. En nu ben ik terug.’

Danny knipoogt naar me, kust me net iets te dicht tegen mijn lippen aan en ineens herinner ik me iedere aanraking, iedere kus, iedere ram van zijn harde in me. Het was maar een nacht, een domme nacht en sindsdien heb ik Seb dan ook niet in de ogen durven aankijken. Danny is zijn beste vriend. Als hij erachter komt dat ik met Danny ben geweest, is alles tussen ons verloren.

Wordt vervolgd