Sexy time - De chagrijnige kok #1: 'Ongegeneerd laat ik even mijn blik over zijn lijf glijden'

De lallende menigte op straat, met allemaal een glas in de hand, produceert een herrie die alleen maar omschreven kan worden als een onverstaanbare rumoerig kippenhok.

Ik haat druktes, en vooral gezelligheid waar ik geen deel van uitmaak. Niks zo ongemakkelijk als voorbijlopen aan een rumoerig terras in de zomer onderweg naar huis. Geef mij maar de herfst en winter, dan is het meer geaccepteerd dat je je om half zeven opsluit in je veilige stek.

Ik sluit de zaak waar ik werk en kijk veroordelend naar de duidelijk genietende massa. Allemaal in hun mooiste avondkleding en bijna hysterisch blij. Niemand is zo blij. Het is allemaal fake.

Ik trek de capuchon over mijn hoofd en stap weg. Op zich wel fijn dat er een nieuw restaurant in de straat is gekomen, als ze maar niet iedere dag dit soort onnodige chaos gaan produceren.

'Hé, wacht!'

Een mannelijke stem klinkt achter me, maar ik blijf doorlopen. Negen van de tien keer is geschreeuw op straat nooit richting mij gericht, en dat zal vandaag niet anders zijn. Maar dan voel ik een ademhaling dichterbij komen en een hand op mijn schouder rusten. Angstig maar ook geïrriteerd draai ik me om.

'Raak me niet aan,' snauw ik, en kijk ik in de grote blauwe ogen van een man die mij totaal niet bekend is. Zijn haren zijn in het avondschemer bijna pikzwart en steken af bij zijn porseleinen gelaat. Hij lijkt wel op Sneeuwwitje, maar dan de mannelijke vorm ervan en is lang, erg lang. Bijna ongemakkelijke lang als je het mij vraagt. Zijn jongensachtige uitstraling lijkt bijna misplaatst bij zijn imposante lijf. Toch voel ik een directe steek in mijn middenrif. Een schok.

'Sorry, ik wilde je niet doen schrikken, maar ik zag je uit het winkelpand lopen en vroeg me af of ik het bankje dat overdag voor je zaak staat even mag lenen voor vanavond. Zo'n grote opkomst hebben wij niet verwacht en nu komen we zitplekken tekort.'

Ik kijk hem argwanend aan, maar iets aan zijn voorkomen en de manier waarop hij praat geeft me het gevoel dat hij over een zacht karakter beschikt. Ik adem diep in en uit. Totaal geen zin om weer terug te gaan.

'Het alarm staat er al op,' antwoord ik iets te bot.

Hij blijft me aankijken en zegt niks. Alsof hij een paar boeken heeft gelezen over het manipuleren van gesprekken en door stilte mij wil overhalen toch te doen wat hij me vraagt. En het lukt hem, want zijn aanwezigheid geeft me ineens onverwachte kriebels, die ik niet snel weet te kanaliseren en het enige dat ik wil is een einde maken aan deze verwarrende situatie.

'Oké, wanneer krijg ik het terug?'

'Morgen, morgenochtend, ik beloof het,' antwoordt hij fluisterend en bijna onderdanig.

We lopen samen terug. Op het moment dat hij de zaak instapt achter mij verandert hij de gehele energie in de ruimte. Alsof ik een droom in ben gestapt en niets meer is wat het lijkt. Ik hoor mezelf ademhalen. Het voelt gek. Zo samen hier. Ik weet niet eens hoe deze man heet en wie hij precies is.

Handig Emma, erg handig weer.

'Ik ben Emma trouwens,' ik reik hem mijn hand.

'Erik. Aangenaam. Ik ben de eigenaar van 'Chez Jacques'. En zoals je ziet hebben wij wat dingen over het hoofd gezien bij de voorbereidingen van de silent opening.'

Hij glimlacht en knijpt zijn ogen ietwat toe. Pas nu zie ik dat hij ongelofelijk aantrekkelijk is. Het eerste wat je ziet is zijn lengte, maar als je daar aan gewend raakt zie je de verfijning van zijn gezicht. Hij is jong, jonger dan je een eigenaar van een nieuw hip restaurant in Amsterdam zou schatten. Ongegeneerd laat ik even mijn blik over zijn lijf glijden. Dan pas zie ik het schort.

'Eigenaar? En kok?' vraag ik nu ietwat flirtend. Het is een tijdje dat ik mijn charmes in de strijd heb gegooid bij de andere sekse, maar het is dan ook een lange tijd geleden dat ik iemand voor mijn neus had die mijn lijf deed tintelen zoals deze man. Het idee alleen al dat hij nieuw is in de straat en ik hem vanaf vandaag regelmatig mag bewonderen geeft me kriebels.

'En kok ja. Met K O K, dat dan wel.'

Ik lach om zijn flauwe grap en kan nu maar aan één ding denken. Meer van hem.

Wordt vervolgd.