Chantal over goede voornemens: 'Ga in therapie. Het heeft mij ook geholpen trauma's te verwerken'

Het zou niet moeten uitmaken of het 10 juni, 8 oktober of 1 januari is. Als een datum voor jou werkt als stok achter de deur: lekker doen, hoor. Maar voor mij geldt dat niet. Ik zie om me heen ook vaak dat het makkelijk is om aan iets te beginnen, maar dat volhouden een ander verhaal is. Misschien willen veel mensen te veel grote zaken in één keer veranderen?

Ik denk dat je beter kleinere stappen kunt zetten. Je hoeft niet meteen als een idioot aan de apparaten te hangen als je meer wil sporten. Of je het schompes hardlopen. Begin eens met elke dag een rondje lopen door het park. Of loop eens twintig minuten hard in plaats van een halfuur. Ik durf te wedden dat je het verschil niet eens merkt. Nou ja, misschien wel in de stromende regen, maar nat ben je dan toch al. Een vriendin van me moest revalideren na een ziekte. Ze leerde om tijdens het sporten niet tot het uiterste te gaan, omdat je dan uitgeput raakt, moet herstellen en gaat balen. In plaats daarvan moest ze veel minder doen dan ze kon, en van daaruit opbouwen. Op die manier heb je nauwelijks in de gaten dat je steeds beter en fitter wordt én je gaat niet helemaal kapot, waardoor je het langer volhoudt. Ik denk dat hier een heel belangrijke les in zit, een waar ik me al heel lang aan hou: altijd in beweging blijven. Zowel in je werk als privé, en zowel fysiek als mentaal. Ook al is het maar een klein beetje. En ook als het even helemaal kut gaat. Ik begrijp echt wel dat je soms in je bed wil blijven liggen met de gordijnen dicht. Vooral doen. Op dat moment heb je heus geen behoefte aan goedbedoelde adviezen van vriendinnen of schrijvende presentatoren in magazines die zich opwerpen als motivational coach en naast je bed springen en gillen: 'Hup, je kunt het! Gewoon blijven bewegen!' Waarna jij denkt: sodemieter op, man, ik wil het niet. En dat is prima. Maar... uiteindelijk moet je wel weer in beweging komen.

Ik was ooit op een filmset, nu zo’n acht jaar geleden, waar ik deze quote op een prikbord zag hangen. Ik heb er een foto van gemaakt en hem altijd onthouden. Hij is van Goethe: Tot men zich werkelijk inzet is er de aarzeling, de kans om zich terug te trekken en altijd ondoelmatigheid bij alles wat men onderneemt of creëert. Zodra men iets onherroepelijks op zich neemt en zijn schouders eronder zet komt de voorzienigheid in beweging. Het besluit brengt een hele reeks van gebeurtenissen voort. Wat u ook kunt doen of denkt dat u kunt doen, begin eraan. In durf ligt genialiteit, kracht en magie besloten.

Voor de oplettende lezer: hier staat dus niet ‘op 1 januari’ achter. Want dat doet er helemaal niet toe. Blijven bewegen, dat is het belangrijkst. En als je balend in je bed ligt, kun je dat bewegen doen in je hoofd. Denk eens rustig na waar je (weer) blij van wordt. Wat je wil doen, wat goed voor je is, wat je wil veranderen. Zoek je naasten op, ventileer en relativeer. Of ga in therapie. Hielp mij ook. Dat je beste vriendin vier keer in de week sport met een personal trainer doet er voor jou niet toe. Die coole Instagram-chick die gister opriep om vanaf januari geen wijn meer te drinken? Leuk voor haar, maar jij hoeft niet mee te doen. Jij bent jij, en je hoeft niet te veranderen van een couch potato in een marathonloper op het moment dat het vuurwerk de lucht in knalt. Als je maar blijft bewegen.

Als je maar blijft dansen. Dat hoeft niet altijd een ingewikkelde hiphoproutine te zijn, een slome Weense wals is ook prima. En als je zelfs daar geen zin in hebt en besluit om op de dansvloer te zitten, dan doe je dat. Dan kijk je eens om je heen naar al die mensen die uit hun dak gaan, op wat voor manier dan ook, en beslis je zelf of je mee wil doen. En in welk tempo. Wat je dan besluit te doen, is jouw goede voornemen. Daar kun je elke dag van het jaar mee beginnen.

Liefs,

Chantal.