Hoe kun je gelukkig zijn als je in het westen bang moet zijn voor een sociale afspraak in een warm café?

Ik heb voor Expeditie Robinson in de wildernis overleefd en hoewel het me wel een litteken of twee heeft opgeleverd, bracht het me ook een mentale rust waar Headspace ontslag van zou nemen. Dat besef en het feit dat ik een documentaire op VICE heb gekeken over een man die besluit in the middle of nowhere in Alaska te overleven (en daar een beer moet doden) heeft me doen inzien dat het ook anders kan. Niet op een onderzoekachtige 'het schijnt dat jagers en verzamelaars gelukkiger waren' manier, maar echt gebaseerd op eigen ervaring. 

Hoe kan je gelukkig zijn als je moet vechten met een beer? En in het westen bang moet zijn voor een sociale afspraak in een warm café? Overleven. Dat maakt het verschil. In overleven zit al genoeg ongemak waardoor je letterlijk niet nog meer beren op de weg kunt zien. Wie heeft er tijd om over productiviteit na te denken als je het vuur in de regen moet aanhouden? 

Lees ook: Waarom opruimen als je ook kunt ontspullen?

En dus ben ik eikels en paddestoelen aan het zoeken om te koken op een vuur (met rivierstenen als pitjes). Ik leer hoe je een vis vangt en klaar maakt om op te eten (in theorie, in de praktijk durf ik het nog niet). Ik probeer mijn huis te versimpelen door spullen te elimineren om zo de focus naar buiten te brengen. Dit alles zorgt voor natuurlijke beweging in de buitenlucht. Waar geen burpees aan te pas komen (nog een grote reden waarom jagers en verzamelaars gelukkiger waren als je het mij vraagt). 

Lisa blijft lachen als ze mijn verhaal hoort. 

'Ik weet hoe je bent Tess. Je overtuigt iedereen met je enthousiasme over het plan om te rewilden en straks staan wij allemaal bessen te plukken en ben jij door naar het volgende avontuur.'

Ik grijns. Dan kunnen jullie jam voor me maken!