Wat doe je als je ineens gevoelens krijgt voor een ander? Bettina maakte het mee.

Ik heb één keer gevoelens gehad voor een ander. Ik kwam iemand tegen met wie er meteen elektriciteit in de lucht leek te hangen. Bij wie ik voelde dat het de verkeerde kant op zou kunnen gaan. Iemand door wie er boven, voor, achter en naast me alarmbellen, rode vlaggen en spandoeken met heel groot 'GEVAAR!!' in de ruimte leken te komen. Iemand met wie een slechte afloop onvermijdelijk leek te zijn.

Een situatie waarvan m'n moeder vroeger, toen ik klein was, zou hebben gezegd: 'Dat wordt huilen!' Kortom: ellende. Een beetje spanning is heus wel leuk, en voelen dat je nog goed in de markt ligt is ook niet verkeerd. Maar gevoelens krijgen en nergens anders meer aan kunnen denken, is een ander verhaal.

Zeker omdat alles met mijn verkering destijds prima was. Geen vuurwerk, maar gewoon veilig en vertrouwd. En er was best wat mis, maar ook best wat goed. We waren al jaren verweven in elkaars families en levens. En we hadden al jaren een huishouden, een toekomst en een kat samen. We waren beste maatjes met vaste woorden, routines en voorspelbaarheden: hij was mijn soulmate. Dat er tussen ons al een hele tijd geen elektriciteit meer was, was jammer. Maar ook wel logisch leek me, na al die jaren.

Het onmogelijke aan dit alles was dat ik die ander, die al helemaal in m'n hoofd genesteld zat, niet kon ontlopen omdat ik hem elke dag zag op het werk. Een heerlijke en vreselijk pijnlijke situatie. Ik voelde mezelf ineens harder en onaardiger worden tegen de arme jongen met wie ik samenwoonde. Ik voelde mijn hart stukje bij beetje sluiten, tot het helemaal op slot zat en zo lag ik met dat gesloten hart 's nachts, misselijk van mezelf, naast hem in ons gezamenlijk gekochte bedje van 1 meter 40. Hij zich van geen kwaad bewust. Het was onmogelijk. Ik kon het niet delen met mijn beste vriend, want die beste vriend was hij, die ik gevoelsmatig aan het bedriegen was. 

Ik werd kouder en afstandelijker en hij werd wanhopiger en ging steeds meer zijn best doen. Ik zat gevangen in het zielsgelukkige gevoel van dat ik leefde en het doodongelukkige gevoel van dat ik een intens slecht mens was en het leven van iemand van wie ik heel veel hield aan het kapotmaken was. Zo kon het niet langer.

Ik dropte de bom en waar ik altijd dacht dat het makkelijker was om degene te zijn die de relatie verbrak dan degene met wie de relatie verbroken werd, kwam ik erachter dat dat totaal niet zo was. Ik zag al het leven uit zijn gezicht getrokken worden en mijn hart brak in duizend stukjes. Maar ik moest, want een bedrieger ben ik niet en die nieuwe liefde bleek de liefde van mijn leven te zijn. 

Ik heb hem nog weleens gegoogeld en toen zag ik dat hij ontzettend succesvol is geworden en prachtige kinderen heeft gekregen. Ik gun het hem zo, die soulmate van vroeger.