'Help, haal me hieruit' zeg ik tegen Ties over de wormhole waar ik in ben beland

Mijn man lacht en zegt: 'Tijd om uit te stappen Tess.' Hij kent me lang genoeg. Als ik ergens enthousiast over ben (hallo droomreis met mijn gezin!), dan ben ik als een duizendklapper. Ik consumeer in een dag alles over dat onderwerp, waar een gemiddeld mens daar op een gezonde manier een hobby on the side van maakt.

Binnen twaalf uur ben ik van het originele idee om een gemeubileerde camper te kopen op het punt beland dat ik serieus overweeg of ik een camper van meer dan 7.000 kilo op zonne-energie kan laten rijden. Iets wat nog nooit eerder met deze bus is gedaan. En waar ik nul ervaring mee heb. Het absurde is dat ik letterlijk denk: moet wel lukken toch? Er is geen rem, lieve mensen. Er is geen rem. Lees ook: Ik krijg spontaan zin om whisky in plaats van havermelk in mijn koffie te gieten

Het voordeel daarvan is wel dat het idee van 'alleen' de camper strippen en zelf meubileren ineens niet meer zo onmogelijk klinkt. En als we toch de solar route gaan, dan hebben we wel de eerste Mercedes Vario die op zonne-energie rijdt. Plus een burn-out, dat wel. Maar ondanks dat deze eigenschap me compleet kan opbranden, zorgt het er ook voor dat ik een fantasyreeks aan het schrijven ben terwijl ik dat nog nooit eerder heb gedaan.

Is er dus iets wat je spannend vindt, dan is mijn advies: go extreme. Een presentatie op werk? Hoe zou het er uitzien als je het nog enger maakt? Een open mic bij comedyclub Toomler met al je vrienden in het publiek. Opeens is een PowerPoint-presentatie voor een paar collega's niet meer zo beangstigend. En als dat niet helpt, bedenk dat ik aan het berekenen ben hoe groot het ontploffingsgevaar is bij het installeren van een Prismatic Lithium-Iron-Phosphate batterij.

Fijne week hè, lieve mensen.