Het is gebeurd. Ik weet voor het eerst niet waarover ik moet schrijven. Een writer's block noemen ze het ook wel. Nul inspiratie en een voortdurende flatliner. Ik loop al een week naar mijn laptop te staren zonder dat ik een woord op papier zet. 

Hoe kan dat nou? hoor ik u denken. Nou, daar heb ik een heel makkelijk antwoord op. Eén dat u nooit had verwacht. Pak een stoel en ga maar even zitten. Want. Ik ben een maand gestopt met drinken. Wat? Jij? hoor ik u denken. Ja, ik, en ik zal er nog een schepje bovenop doen. Ook met roken.

Ik weet niet meer wie ik ben. Ik maak niks meer mee. Geen heftige liefdes, gore tongsessies, vieze afters en het licht uitdoen. Het is al een maand 0.0 wat de klok staat. Het is Make Up Your Mind op zaterdagavond met rooibosthee en een bokkenpoot. En een lesje yoga nidra op de zondag om daarna lekker koffie verkeerd te nuttigen, met havermelk uiteraard, en een leuke croissant met pistachenoten. En als ik dan echt wil uitpakken om twaalf uur naar bed met twee magnesiumpillen in mijn bek.

Nee, de tijden dat een Thuisbezorgd-bezorger pizza's kwam afleveren in mijn huis tijdens een feest en vroeg of hij na zijn shift terug mocht komen omdat hij zelf ook wel zag dat het de leukste after was die hij ooit ging meemaken, zijn voorbij. Dus als ik niet meer in de lampen hang en niet meer zo net op de rand van de afgrond balanceer, heb ik dan opeens niks meer om over te schrijven? Hangt het grootse en meeslepende dan echt vast aan feesten en kontjepoeren? Misschien moet ik het omdraaien en schrijven over wat ik er allemaal voor heb teruggekregen. Want hoezeer ik ook had gewild dat mijn kwaaltjes, pijntjes en paniek niet met de drank en het feesten te maken hadden, kan ik niet anders zeggen dan dat ik me herboren voel. Ik voel me lekker. Ik voel me sexy, ik voel me goed. En het voelt heerlijk om je dag te beginnen met een verse groentesap in plaats van twee paracetamol en een cola om de kater te onderdrukken.

Wat ook enig is, is dat ik weer een trap op kan zonder dat je denkt van: meid, misschien even in plaats van met je lippen aan een glas bier hangen, je lippen in een zuurstofmasker duwen. Ik klink nog steeds als een hese sekslijn, maar dat is gewoon wie ik ben. Sluitende stembanden, ik ken ze niet en ik hoef ze ook niet te kennen. Want ik voel me top. Ik weet weer hoe het is om wakker te worden als een baby met mijn gezicht in de kreukels omdat ik acht uur slaap heb gepakt in plaats van de heilige drie. Het is heerlijk. Maar ik ben en blijf ook een sucker voor een goed glas wijn en hete columns. Voor festivals waar ik even net over dat randje mag, met in mijn ene hand een biertje en mijn andere hand een waaier. Nee, geen peuk, goorlappen. Daar ben ik wel echt klaar mee. Maar voor de rest offer ik mij op. Ik kan niet anders. Ik ben een pleaser.