Geïntrigeerd kijk ik naar het beeld. Een vriendelijk gezicht met kort, zwartgeverfd kapsel kijkt me aan. Ze draagt een bril. In een poging tot een glimlach trekt ze haar bovenlip omhoog. Tanden komen bloot te liggen. Ze had duidelijk de kolder in de kop toen ze al die kamerplanten bij elkaar zag staan. Misschien was ze in een tuincentrum aan het winkelen, stond ze ineens tussen allemaal planten, pakte haar partner spontaan de telefoon en sommeerde die haar te blijven staan want 'dit is echt een leuke profielfoto voor Facebook'.

Als je dagelijks met je kop op tv komt, hoort het erbij dat mensen iets van je vinden. Niet over zeiken, gewoon slikken. Ik heb geleerd om reacties onder artikelen over mij niet meer te lezen. Gewoon kop in het zand en door. Dat geldt ook voor de positieve berichten. Reacties onder je eigen posts op Instagram zijn vaak alleen maar positief. Aan mij dus de schone taak om me daar niet in te marineren als een gebraden haantje. Want laten we eerlijk zijn: de beste versie van jezelf bewaar je meestal vooral voor buiten de deur. Vraag mijn thuisfront maar eens of ik daar ook echt zo’n leukerd ben.

Heel soms gebeurt het dat er een negatieve reactie onder mijn posts verschijnt. En omdat ik dan op vertrouwd terrein ben, kan ik het niet altijd laten om juist wel te reageren. Zoals die keer dat een vrouw het nodig vond om 'opbouwende kritiek' te geven op een trouwfoto van mijn ouders. Mijn ouders, dolverliefd en jong nog, midden in het bos poserend voor de camera. Mevrouw vond dat de fotograaf zijn werk niet goed had gedaan. Het leek namelijk net alsof mijn moeder geen armen had. Ik gaf haar groot gelijk en zei dat ze dat goed gezien had. Mijn moeder heeft inderdaad geen armen. En heel gek, daarna liep het gesprek ineens dood. Ik had een leuke middag.

Buiten mijn eigen online bubbel kijk ik wel beter uit. Daar ga ik alle blogs, artikelen en reacties zoveel mogelijk uit de weg. Er zijn collega’s die het juist heerlijk vinden om door het zwartgallige X (je weet wel, Twitter na de rebranding) te scrollen op zoek naar onaardige berichten over zichzelf. Met open armen ontvangen ze alle drek die over hen wordt uitgestrooid. Het doet ze vrijwel niks en ze moeten er zelfs om lachen. Wat hebben zij te schaften met al die mensen en hun meningen? Leerzaam vind ik dat. Zoals Clint Eastwood ooit zei: 'Well, opinions are like assholes. Everybody has one.' Ook Gerda met haar bananenplanten.