Sexy time - De kluizenkraker #8: 'Ik ben één en al pudding voor deze man'

Er zit geen rem meer op.

Op het moment dat ik hem daadwerkelijk proef kom ik in een parallel universum terecht. De boeken om ons heen verkleuren tot een grote pastelkleurige brei. Het lijkt alsof ik zweef, of alsof ik juist val. Ik voel me gewichtloos en lijk niet meer met beide benen op de grond te staan. Hij beheerste tot aan nu mijn gedachten, maar heeft me nu concreet behekst.

Zijn handen woelen onderzoekend over mijn rug en kruipen dan onder mijn truitje. Hij gloeit. Zijn lijf geeft zoveel warmte af dat ik blijf happen naar lucht tussen het kussen door. Ik sta in brand voor hem, van alle opgekropte verlangen naar precies dit wat hier gebeurt. Nog nooit heb ik me zó laten gaan. Alleen in mijn verhalen kon ik maar al te uitgebreid schrijven over dit soort geile momenten, maar in het leven van alledag was dit allemaal slechts een vage herinnering aan iets wat ik nooit heb gehad. Een onbereikbaar punt, een sprookje, een verzinsel, net als een pot goud aan het einde van de regenboog.

'Je hebt geen idee hoe lang ik hier al aan heb gedacht,' hijgt hij in mijn oor.

Hoe kon ik zo blind zijn dat ik dat niet heb gezien? En wat deed hij dan met al die andere vrouwen? Ik snap er niks van, maar besef me dat sommige dingen niet begrepen hoeven te worden om ervan te genieten. Soms is iets geheel doorhebben juist hetgeen dat ervoor zorgt dat het gevoel, het overweldigende, de passie die ik nu voel, verdwijnt. Ik laat het zijn. Hier heerst chaos, bedwelming en complete hitsigheid, en juist dat ongeremde, ongetemde is precies wat ik lijk nodig te hebben.

Ook al heb ik mezelf zonet nog laten klaarkomen, ik voel hoe mijn klit ongeduldig klopt en vraagt om aanraking. Het geil in mijn slipje wordt aangevuld door een nieuwe lading, en het idee alleen al dat hij mij eventueel zo meteen gaat vullen laat mijn knieën knikken van opwinding. Ik ben één en al pudding voor deze man.

Even trek ik mijn gezicht terug en kijk ik in zijn donkere, verwilderde ogen. Ik zie in hem de weerspiegeling van ons verlangen. Hij wil dit net zo graag als ik - er is geen grotere afrodisiacum dan als je eigen hitsigheid weerspiegelt in de ogen van de ander. We halen allebei diep adem en dan laat ik mijn blik naar beneden glijden. De verdikking in zijn broek is duidelijk zichtbaar en ik zie aan zijn snode lach dat hij weet wat ik zie.

'We hoeven dit niet nu te doen. We kunnen wachten,' zijn stem klinkt bijna misplaatst zacht en lief.

'Ik hoop echt niet dat jij dit meent nu?' Ik geef hem een schalkse blik terug, en zonder pardon plaats ik mijn handpalm over zijn kloppende bobbel. Hij voel hard. Hard en vooral opgesloten en dwingend om vrijgelaten te worden.

Eén voor één open ik de knoopjes van zijn denim en zie de bevrijding van zijn harde met verrukking aan. Hij is duidelijk groot geschapen, en ik besef me ineens dat het maar goed was dat ik zonet al klaargekomen ben, en dat mijn lijf niet zo op springen staat... Ik heb namelijk zo het vermoeden dat als deze man, met dat apparaat, mijn lijf binnen was gedrongen, ik instant zou schokken van extase.

Nu ik mijn voorspel al gehad heb wil ik niks anders dan hem in me voelen glijden. Ik ben meer dan ooit mezelf; een wild beest dat slechts één ding wil: seks met de man die slechts bestond in haar gedachten, maar die nu, op miraculeuze wijze voorhanden ligt.

'Ik wil je in me, ik wil je zo graag. Heb je iets bij je?' vraag ik hijgend.

Hij lacht binnensmonds en haalt een condoom uit zijn broekzak. Normaliter zou ik walgen van deze act, maar nu ben ik hem dankbaar dat hij de Don Juan is die hij is, want stoppen zou momenteel een immense straf zijn.

Wordt vervolgd.